خواص انگور
کلیه قسمت های درخت انگور خاصیت دارویی دارد یعنی علاوه بر میوه آن، برگ و هسته حتی دم خوشه انگور قابل استفاده است. از هسته انگور هم روغنی به رنگ زرد مایل به سبز گرفته می شود. این روغن فاقد بو و دارای طعمی مطبوع است.
کلیه قسمت های درخت انگور خاصیت دارویی دارد یعنی علاوه بر میوه آن، برگ و هسته حتی دم خوشه انگور قابل استفاده است. از هسته انگور هم روغنی به رنگ زرد مایل به سبز گرفته می شود. این روغن فاقد بو و دارای طعمی مطبوع است.
انار ترش طبع سرد و خشک دارد و انار شیرین تا حدودی معتدل است. آب انار برای پیشگیری از سرطان مفید است، سلامت قلب را بهبود می بخشد و حتی می تواند توان جنسی را تقویت کند. آب انار همچنین می تواند چربی های اطراف معده و شکم را در زنان و مردان چاق کاهش دهد.
روغن کنجد به عنوان روغنی گران قیمت و با کیفیت بالا شناخته می شوند. این روغن با وجود مقادیر بالای اسیدهای چرب اشباع نشده یکی از پایدارترین روغن ها به شمار می رود که وجود لیگنان و آنتی اکسیدان های طبیعی می تواند دلیل پایداری آن باشد.
خرفه در ادبیات چینی به عنوان گیاهی برای زندگی طولانی شناخته می شود. خرفه به عنوان غذای برتر آینده معرفی می شود، چرا که دارای بسیاری از ترکیبات مغذی و خصوصیات آنتی اکسیدانی است.
لوبیا انواع مختلفی دارد. لوبیای سرخ مزاجش گرم و تر است و نوع سفید از نظر گرمی و سردی متعادل است. لوبیا هم جزء غذاهای اصلی به حساب می آید ولی مقامش پایین تر از نخود است. بنابراین غذاییت آن زیاد است و برایی تقویت میل جنسی نیز موثر است.
از دیدگاه طب سنتی هر چیز قابل خوردنی غذای اصلی انسان نیست، آن چیزی غذا به حساب می آید که منجر به رشد و نمو بدن و جایگزین سلول های فرسوده شود و اصلی ترین آنها هم همین دانه های مغذی هستند.
در پوسته حبوبات قندی به نام رافینوز وجود دارد که باعث نفخ شکم می شود. وجود نفخ در اثر نداشتن آنزیم مخصوصی به نام آلفا گالاکتوزیداز است که معمولا در بدن انسان یافت نمی شود.
حبوباتی نظیر لوبیا و عدس را به برنامه غذایی خود بیفزایید. حبوبات علاوه بر فواید متعدد، طعم دلپذیری دارند. در ادامه ۷ دلیل مهم برای گنجاندن حبوبات در برنامه غذایی روزانه را بررسی می کنیم:
۱- افزایش عملکرد آنزیم های بدن
گوجه فرنگی یکی از سبزیجات اصلی در سراسر جهان با گستره وسیع بوده و منبع بسیار خوب اغلب مغذی ها و متابولیت های ثانویه مهم برای سلامتی انسان مثل آب معدنی، ویتامین ث، لیکوپن، فلاوونوییدها، فنولیک ها و کلروفیل می باشد.
در دهه ۱۹۵۰ دکتر توماس ادیسون نوعی کم خونی بسیار خطرناک و کشنده را معرفی کرد که در حقیقت کمبود ویتامین B۱۲ بوده است.