خرفه در ادبیات چینی به عنوان گیاهی برای زندگی طولانی شناخته می شود. خرفه به عنوان غذای برتر آینده معرفی می شود، چرا که دارای بسیاری از ترکیبات مغذی و خصوصیات آنتی اکسیدانی است. ترکیبات شیمایی موجود در قسمت های مختلف این گیاه شامل کربوهیدرات، پروتئین، کلسیم، روی، پتاسیم، سدیم، منگنز، آهن، فسفر، سلنیم و ویتامین های A، E، C و اسیدآمینه های مختلف است. خرفه یکی از غنی ترین منابع گیاهی اسیدهای چرب امگا۳ به حساب می آید. نتایج آنالیز گیاه خرفه نشان می دهد که مقدار پتاسیم در این گیاه بیش از سایر مواد معدنی است که این امر سبب می شود تا این گیاه گزینه مناسبی برای قرار گرفتن در برنامه غذایی بیماران مبتلا به فشارخون بالا در نظر گرفته شود. خرفه دارای طبیعت سرد و تر است. در منابع طب قدیم خواص متعددی برای آن در نظر گرفته شده که از جمله آن می توان به کاربردهایی مثل تصفیه خون، ضدکرم، دیورتیک، ضداسکوروی، ضد آسم، تسکین دهنده زخم های معده، ضد تهوع، جلوگیری ازخونریزی و هپاتیت، رفع عطش، رفع سرفه خشک، تنگی نفس، کاهش سردرد، خرد کردن سنگ مثانه، رفع اختلالات ادارای، کاهش ریفلاکس معدی- مری و تقویت سیستم ایمنی اشاره کرد. در کتب سنتی ایران، این گیاه به عنوان عامل افزایش وزن و چاقی در افراد دارای مزاج گرم و خشک لاغر ذکر شده است. خرفه در فرهنگ های مختلف همراه با مواد غذایی مختلف و به اشکال متفاوت در برنامه غذایی گنجانده می شود. در یونان، مخلوط خرفه خام با سیب زمینی، گوجه فرنگی، پیاز، فلفل سبز، جعفری خرد شده به همراه روغن زیتون، سرکه و نمک به شکل سالاد مصرف می شود. در چین، خرفه با سیر، روغن کنجد و سس سویا سرخ می شود. در سریلانکا، خرفه با ماهی، سیر، تره فرنگی، پودر فلفل و آبلیمو سرخ می شود. در مکزیک به سوپ یا خورش افزوده می شود.