زندگی مشترک همانند یک مسابقه دو بامانع است؛ موانع و مشکلات، جزو جدایی ناپذیر زندگی مشترک هستند؛ برای برنده شدن و رسیدن به خط پایان، به آموزش کسب مهارت و تمرین مرتب و دائمی نیاز است تا موانع و مشکلات را بتوان پشت سر گذاشت و زندگی مشترک موفق و پرثمری را تجربه نمود؛ درواقع
دانشمندان برای بررسی و تعیین میزان قدرت باورها بر كیفیت زندگی انسانها، آزمایشی را در دانشگاه هاروارد انجام دادند؛ آنان ۸۰ پیرمرد و ۸۰ پیرزن را انتخاب كردند و یك شهرك به دور از هیاهو به قدمت ۴۰ سال ساختند. غذاهای ۴۰ سال پیش در این شهرك پخته می شد.
یکی از پیچیده ترین و حساس ترین مسائل بین زن و شوهر، چگونگی برقراری ارتباط کلامی و گفت و شنود بین آنان است.
بيماران سرطاني نيازهاي روانشناختي و طبي گوناگوني دارند كه از طريق هيپنوتيزم می توان به آنها پرداخت. سرطان، تأثيری منفي بر عزت نفس و حس اعتماد به نفس می گذارد. درد، مشکلی مهم براي این بيماران است و بی دردی هیپنوتیزمی می تواند بسیار مفيد باشد.
کشف تصویر ذهنی، مهمترین کشف روان شناسی در قرن حاضر است. دانسته و ندانسته، هر کدام از ما پیش طرح یا تصویری از ذهن خویش را یدک می کشیم؛ البته ممکن است از آن اطلاع زیادی نداشته باشیم و چه بسا که امکان ترک آگاهانه آن هم وجود نداشته باشد.
صاحب نظران علوم اعصاب، بر این باورند که به بطور معمول، انسان فقط از ۵ تا ۱۰ درصد توان ذهن خویش استفاده می کند و هیپنوتیزم، حالت متمرکزی از توجه است که به ما این امکان را می دهد تا از توانایی و قدرت ذهن خود، بهره بیشتری ببریم.
بازي كردن با ديگران، سبب ارتقاي روابط انساني مي گردد و نيز سبب كنار گذاشتن مخالفت ها و آسيب هاي عاطفي مي شود.
چاقي، اختلای است كه با تجمع زياد چربي در بدن مشخص مي شود. براي چاقي، استعداد ارثي هم وجود دارد؛ كساني كه در دوران كودكي چاق شده اند براي چاق شدن در دوران بزرگسالي هم استعداد بيشتري پيدا مي‌كنند. در اين افراد، تعداد سلول هاي چربي بدن زيادتر مي شود.
در موسیقی درمانی، گوش دادن و ساخت آهنگ، به منزله ابزارهای درمان هستند که به نشان دادن احساسات و هیجانات، تسهیل در برقراری ارتباط و بهبود ناراحتی های جسمی کمک می کند.
اگرچه يكى از مؤثرترين كاربردهاى هيپنوتيزم بي دردي و بي حسي اســت، اما تاكنون اين تكنيك براى كنترل درد به اندازه ى كافى اســتفاده نشــده اســت. تأثير مثبت هيپنوتيزم در كنترل درد (حتى دردهاى شــديد جراحى) از اواسط قرن نوزدهم به اثبات رسيده بود.
