در سال های اخیر توفان های گرد وغبار به عنوان یکی از مهمترین منابع آلاینده هوا که می تواند اثرات نامطلوب بهداشتی و زیست محیطی بر جوامع انسانی تحمیل کند، مورد توجه قرار گرفته است. در مقیاس جهانی منشأ اصلی گردوغبار، مناطق خشک با بارندگی سالانه کمتر از ۲۰۰ میلیمتر هستند. توفان های گردوغبار تا مسافت های زیادی انتقال می یابند و می توانند میکروارگانیسم های بسیاری را در سطح جهان پراکنده کنند. پراکندگی آئروسل ها در هوا با منشأ زیستی را با عنوان بیوآئروسل ها می شناسند. و شامل ویروس ها باکتریها، اسپورهای قارچی، گرده، باقیمانده های اجزای گیاهی و جانوری، ترکیبات آلرژیک، میوتوکسین ها و اندوتوکسین ها هستند. غلظت و ترکیب بیوآئروسل ها براساس موقعیت جغرافیایی، شرایط آب و هوایی (دما، رطوبت) تراکم و فعالیت های انسانی، عوامل وابسته به پوشش گیاهی و محیط زیست متفاوت است و غلظت آنها می تواند متأثر از آلودگی هوا نیز باشد. این ذرات به همراه ذرات گردوغبار پراکنده شده و به طور طبیعی برروی آب و هوا، تشکیل ابر و چرخه هیدرولوژی تاثیر دارند. از سوی دیگر قرارگرفتن در معرض بیوآئروسل ها، اثرات نامطلوبی بر روی سلامت عمومی دارند و می توانند بیمارهای عفونی، آلرژی، آسم و بیماری های عصبی را در بین جمعیت های آسیب پذیر افزایش دهند. هنگامی که ذرات گرد وغبار به سطح زمین می رسند، منابع فعالی از بیوآئروسل ها هستند. سازمان بهداشت جهانی برآورد کرده است که هر ساله صد هزار نفر در نتیجه تنفس ریزگردها درهوای آزاد دچار مرگ زودرس می شوند. علاوه بر این، برخی پژوهشگران بر این باورند که ذرات گرد و غبار با تشکیل ابر، می توانند کاهش بارندگی را به دنبال داشته باشند. این پدیده می تواند بر سلامت، بهداشت، اقتصاد و محیط زیست تاثیر منفی داشته باشد. همچنین ممکن است حساسیت ها و بیماری های خاصی را شیوع دهد یا بر روی آنها اثر گذاشته و آنها را تشدید کند.