اولین بار بیش از ۲۰۰۰ سال پیش، بقراط، پزشک یونانی به بیماری حرکت در زمان قایقرانی در دریا اشاره داشته است. علائم اولیه بیماری حرکت، تهوع و استفراغ است. بیماری حرکت می تواند توسط طیف گسترده ای از محیط های حمل و نقل از جمله زمین، دریا، هوا و فضا تحریک شود، دریازدگی نیز جزئی از بیماری حرکت است که در بعضی از افراد که سوار قایق و کشتی می شوند بروز می کند. این افراد علائمی مثل سرگیجه، تهوع، بی حالی و کسالت را به درجات مختلف از خود نشان می دهند. سایر علائم مرتبط عبارتند از تحریک معده، تعریق و رنگ پریدگی صورت ( عرق سرد)، افزایش ترشح بزاق، احساس گرمای بدن، خواب آلودگی، گاهی اوقات سردرد و همچنین از دست دادن اشتها و افزایش حساسیت به بو. بیماری حرکت، در نتیجه عدم تطابق یا ایجاد تقابل در اطلاعات عصبی حسی روی می دهد. به صورت طبیعی، تکانه های حلزونی گوش یا تکانه های بینایی و وضعیت فضایی تعامل دارند که همگی موجب ارسال پیام به مغز در مورد موقعیت بدن می شوند و این سیستم هنگامی که فرد در حرکت می باشد نیز در جریان است. دریازدگی در حقیقت یک واکنش دستگاه اعصاب مرکزی به پیام های حلزونی گوش است. تقریبا هر انسانی مستعد بیماری حرکت (دریازدگی) است، از جمله غواصان. غواصان در دو شرایط دچار دریازدگی می شوند؛ نخست زمانی که در داخل قایق هستند و دوم زمانی که در داخل آب هستند. گفته می شود که زنان بیش از مردان مستعد دریازدگی هستند. پرخوری مفرط در غذا و الکل، پیش از رویارویی با شرایط دریازدگی فرد را مستعد می کند. موقعیت فرد در روی کشتی نیز مهم است و زمانی که فرد در میانه کشتی است و چشم به افق دارد، تکانه کمتری برای ایجاد دریازدگی دریافت می کند. هر اقدامی برای خواندن نوشته ها، موجب تشدید شرایط می گردد. عوامل روحی نیز، پیش از ورود به کشتی، نقش دارند. زمانی که فرد دریا زده می شود، اغلب سرایت دریازدگی به افراد دیگر نیز ممکن است. پیشگیری از دریازدگی احتمالی را می توان با خوردن مایعات کافی فبل از سفر و دوری از مصرف الکل آغاز کرد. شب قبل از حرکت مصرف داروهای دریازدگی توصیه می شود. بعد از حرکت نیز استفاده از این داروها در زمان های توصیه شده، باید ادامه یابد. شب قبل از حرکت باید غذایی سبک  کم چرب مصرف شود. بعد از حرکت کشتی، زمان کمتری را داخل ساختمان یا پایین تر از عرشه گذراند و اوقات بیشتری در هوای آزاد تنفس شود. تنوع گسترده ای از داروها برای پیشگیری  درمان دریازدگی وجود دارد. داروهایی همچون هیوسین، پرومتازین هیدروکلراید، سولفات افدرین و آنتی هیستامین ها برای پیشگیری و درمان دریازدگی پیشنهاد شده است. همه این داروها عوارض مربوط به خود همچون خواب آلودگی، علائم گوارشی، عوارض پوستی، کاهش ترشحات تنفسی، خشکی دهان و تاری دید را دارند لذا باید با نظر پزشک مصرف شوند. در دریانوردی، عادت به شرایط موجود با گذران زمان در دریا بوجود می آید که معمولا دو تا سه روز برای تطابق با شرایط جدید، زمن لازم است. دراز کشیدن تا جایی که ممکن است بصورت بی حرکت، همچنین اجتناب از حرکات اضافی سر و قرار گرفن در خط مرکزی به سمت سکان، موجب کاهش دریازدگی می شود.