هدف اساسي از انجام بازي کلمات احساسي، کمک به کودک براي ابراز احساساتش مي باشد. اين تکنيک درماني به ويژه براي کودکان مبتلا به اختلالات رفتاري، نقص توجه و بيش فعالي و کودکان داراي مشکلات اضطرابي به صورت خاص قابل اجرا و موثر مي باشد. کودکان عمدتاً قادر به ابراز احساسات خود در قالب کلامي نمي باشند. از جمله دلايل اين عدم ابراز، پايين بودن سطح تفکر انتزاعي و ترس کودک از ابراز مستقيم احساسات و هيجاناتش مي باشد. به وسيله اين بازي مي توان کودک را ترغيب کرد احساسات خود را در قالب کلمات نوشته شده بر روي کاغذ و يا بر اساس تصاوير کشيده شده از هر احساس بر روي کاغذ نشان دهد. اين بازي براي تمام کودکان، صرف نظر از داشتن يا نداشتن اختلال قابل اجرا است و توانمندي کودک را در بيان احساسات و هيجانات خود افزايش داده و به خود ابرازي کودک کمک مي کند. کودکان در حين بازي حالت دفاعي خود را براي بيان احساساتشان از دست مي دهند و فرصت بيشتري مي يابند تا احساسات خود را بيان کنند. اين بيان احساسات در يک شرايط خوشايند و غير تهديدآميز رخ مي دهد.
ابزار مورد نياز: ۸ تکه کاغذ ۱۵ در ۲۵، يک عدد مارکر، تعدادي ژتون شامل تعدادي سکه يا تکمه.
شيوه اجراي بازي:در ابتدا درمانگر بازي را براي کودکان توضيح مي دهد و مي گويد: من از شما مي خوام به من بگيد بچه هاي هم سن شما چه احساسهايي مي تونن داشته باشن. مثلاً خوشحال باشن، غمگين باشن،‌ حالا تو مي توني بقيه احساسهايي رو که يه بچه مي تونه داشته باشه به من بگي. درمانگر همزمان با بيان احساسات از طرف کودک شروع به نوشتن نام آن احساسات بر روي کاغذها مي نمايد. براي کودکاني که قادر به خواندن و نوشتن نيستند، درمانگر مي تواند شکل چهره اي را که بيانگر آن احساس است روي کاغذ بکشد. از جمله احساساتي که براي کودکان قابل درک و تجربه است موارد زير مي باشد: خوشحالي، عصبانيت، ناراحتي، پرخاشگري، گريه کردن و تعجب کردن. بعد از اينکه کارتها آماده شد، آنها را بر روي ميزي در جلوي کودک مي چينيم، سپس درمانگر شروع به بيان يک داستان مي کند که قهرمان داستان احساسات نوشته شده بر روي کاغذها را تجربه مي کند و هر بار که يکي از اين احساسات مطرح شد، ژتوني بر روي کاغذ مرتبط با آن احساس گذاشته مي شود. براي مثال اگر شخصيت داستان خوشحال مي شود، ژتوني بر روي کاغذي که روي آن نوشته شده خوشحالي يا تصوير يک چهره خوشحال کشيده شده است، گذاشته مي شود. داستاني را که درمانگر مطرح مي کند مي تواند داستاني باشد که خود درمانگر شخصيت اصلي آن است و يا داستاني با شخصيت هاي کودکانه مانند حيوانات مطرح شود.

نمونه داستاني که مي توان براي کودک مطرح کرد: يکي بود يکي نبود . تو يه جنگل خيلي قشنگ خرگوشي زندگي مي کرد به اسم گوش دراز. يه روز گوش دراز صبح زود از خواب بيدار مي شه و با خوشحالي ميره به سمت خونه دوستش برفي. برفي يه سنجابه. گوش دراز هر چي در مي زنه کسي در رو باز نمي کنه. گوش دراز تعجب مي کنه. با خودش فکر مي کنه، نکنه براي برفي اتفاقي افتاده؟ گوش دراز خيلي ناراحت ميشه. از تو خونه برفي يه صدايي به گوش مياد. گوش دراز مي ترسه. حتماً براي برفي اتفاقي افتاده. گوش دراز شروع مي کنه به هل دادن در و بالاخره در رو باز مي کنه. واي برفي توي رختخواب افتاده حالش خيلي بده گوش دراز گريه اش مي گيره. برفي سرما خورده و تب داره گوش دراز بايد چيکار کنه. درسته بايد به برفي دارو بده، براش آش بپزه و خونه رو گرم نگه داره. گوش دراز همه اين کارا رو انجام مي ده و همونجا مي مونه که از برفي مراقبت کنه. فردا صبح برفي حال خوبي داره، گوش دراز و برفي با هم صبحونه مي خورن و مي رن که بازي کنن. اونا خيلي خوشحالن.
بعد از اين که درمانگر داستان را تمام ميکند، ژتونها را از روي کاغذها بر مي دارد و بعد از اينکه مطمئن شد کودک مفهوم اين بازي را متوجه شده است به کودک مي گويد: خوب الان نوبت تو هست که يه داستان براي من تعريف کني، تا با هم احساسات رو پيدا کنيم و براي تو هم ژتون بذاريم. دوست داري يه داستان از خودت برام بگي. مثلاً مي توني اتفاقاتي که ديروز برات افتاده روه به شکل يه قصه برام تعريف کني. از وقتي که از خواب بيدار شدي برام بگو و هر جا به يه احساس رسيدي يه ژتون بردار و روي کاغذ مخصوصش بذار.

هدف درمانگر اين است که کودک را وادار کند احساساتش را در محيط هاي مختلف، موقعيت ها و شرايط مختلف و در برخورد با افراد مختلف بيان کند. يا براي مثال درمانگر به کودک مي گويد مي توني قصه يه روز مهد کودکت يا مدرسه ات را برام تعريف کني. به من بگو ببينم ديروز مدرسه رو چه جوري شروع کردي. در مورد بچه هاي کوچکتر که به راحتي وارد اين بازي نمي شوند درمانگر مي تواند قصه را شروع کند و ادامه آن را به کودک بسپارد. درمانگر مي گويد: مي توني ماجراي يه روز مهد کودکت رو برام بگي، مثلاً ديروز تو مهد کودک چه خبر بود. بذار من قصه رو شروع کنم. يکي بود يکي نبود دختري (پسري) بود به اسم (نام کودک) يه روز صبح (کودک) از خواب بيدار مي شه... خوب حالا تو به من بگو وقتي (کودک) وارد مهد کودک ميشه چه اتفاقايي مي افته و به اين شکل از کودک مي خواهيم که داستان رو ادامه بدهد. به اين صورت درمانگر کودک را وادار به بيان داستانهايي از موقعيت هاي مختلف زندگيش مي کند. هر بار که احساسي مطرح مي شود ژتوني روي کاغذ مربوط به آن احساس گذاشته مي شود و در پايان بعد از شمارش ژتونها تقويتي صورت مي گيرد. از فوايد اين تکنيک درماني علاوه بر کمک به کودک براي بيان و ابراز احساساتش، کمک به درمانگر در تشخيص مشکل کودک مي باشد. به اين صورت که کودک در کدام شرايط و موقعيت ها و در برخورد با چه افرادي تجربه هاي احساسي خوشايند و در چه شرايطي تجربه هاي ناخوشايندي داشته است. بر اين اساس با تشخيص موقعيت هايي که کودک بيشترين احساسات ناخوشايند را تجربه کرده است مي توان اقدامات درماني مناسب ارائه کرد.