اتانل به عنوان یک سوخت زیستی تجدید پذیر جایگزین مناسب و بی نقصی برای سوخت های فسیلی چالش بر انگیز به نظر می رسد. بشر براي ادامه حیات به انرژي نیاز دارد. پیشرفت صنعتی و اقتصادي نیز وابسته به انرژي است. در حال حاضر رایج ترین منبع انرژي مورد استفاده در جهان سوختهاي فسیلی هستند که استفاده از آنها با مشکلات متعددي همراه می باشد. از جمله می توان به محدودیت این منابع تقاضاي زیاد، گرانی و همچنین آلودگیهاي زیست محیطی اشاره کرد. در نتیجه جایگزین کردن سوختهاي رایج فسیلی با سوختهاي زیستی تجدید پذیر یکی از موضوعات مورد علاقه دانشمندان در حال حاضر است. برای تولید سوخت زیستی از زیست توده به عنون ماده اولیه استفاده می شود. زیست توده شامل ترکیبات سلولزي و نشاسته اي مشتق از گیاهان است که به فراوانی در محیط زیست موجود هستند. سوختهای زیستی که اکنون در جهان تولید میشوند عمدتاً شامل بیواتانل و بیودیزل است. در حال حاضر بالغ بر ۸۹ %از سوخت زیستی بیواتانل در کشورهاي آمریکا و برزیل و با استفاده از ترکیبات نشاسته اي و نیشکر تولید می شود. سهم اروپا از تولید سوخت زیستی ۵ %است و سایر کشورها شامل هند، تایلند و چین نیز تفریباً ۵ %باقیمانده را تولید می کنند. اما همانطور که این اعداد نشان می دهد بیواتانل بیشتر از محل منابع غذایی تولید می شود، پس ضروري است که به سایر زیست توده ها از جمله لیگنوسلولزي براي تولید اتانل توجه بیشتري شود. استفاده از منابع لیگنوسلولزي براي تولید سوخت زیستی از مزایاي زیادي شامل ارزان و فراوان بودن، حذف ضایعات شهري و کشاورزي و در عوض تولید محصولات ارزشمند برخوردار می باشد. در این راستا باکتری گرم مثبت باسیلوس سوبتیلیس توانمندی های ذاتی مثبت متعددی برای تبدیل شدن به یک باکتری تولید کننده اتانل نشان می دهد از جمله توانایی تخمیر طیف گسترده ای از قند های حاصل از هیدرولیز زیست توده لیگنوسلولزی، تبدیل این باکتری تجزیه کننده سلولز به یک باکتری تولید کننده اتانل، با روشهای مهندسی متابولیک.