بازی دیوانگی که می تواند به صورت فردی یا گروهی اجرا شود، طراحی شده است تا به کودکان نشان دهند که داشتن احساس خشم چیزی معمول و قابل قبول است ولی لازم است به شیوه های درستی ابراز شود. 

وسایل مورد نیاز

تکه های (بلوک های ) چوبی یا پلاستیکی کوچک که بشود روی هم قرار داد. درمانگر این بلوک ها را بین کودکان تقسیم می کند و به آنها می گوید که وقتی نوبت شان شد هر بلوک را باید روی بلوک دیگر قرار دهد. هر بلوک نمادی از عصبانیت است. نوبت هر کسی که می رسد باید توضیح دهد که چه چیزی مرا عصبانی می کند یا به نظر عادلانه نمی آید. هر آن چه مد نظر باشد باید گفته شود و قابل تایید است. شاید کاملا جدی و یا حتی مسخره به نظر رسد. شروع کار با درمانگر است و بعد از او بچه ها شروع به صحبت می کنند. درمانگر ابتدا ممکن است به یک سری چیزهای معمول و بعد به چیزهای خاصی اشاره می کند.
مثال:
مشاور:
من از بزرگسالانی که کودکان را کتک می زنند ( سوء استفاده می کنند) متنفرم. سپس بلوکی را می چیند، بعد از آن مورد دوم را بگوید و بلوک دیگری را روی بلوک اول بچیند و به همین ترتیب، وقتی تمام بلوک ها روی یکدیگر قرار داده شد درمانگر به کودک ( یا کودکان) می گوید در این مرحله به چیزی فکر کنیم که به شدت ما را عصبانی می کند و با چهره اش عصبانیت خود را نشاان دهد و در همین حین تمام بلوک ها را با ضربه بر روی زمین بریزد. همین کار را باید کودک ( یا کودکان به ترتیب) انجام دهد. درمانگر می تواند در صورت تمایل تغییراتی در بازی اعمال کند تا کودکان حالت ها یا احساسات متفاوتی نیز بروز دهند. یک بار به خشم و یک بار به عامل ناراحت کننده اشاره کنند. مثلا بگویند من ناراحت می شوم زمانی که فلان چیز اتفاق می افتد. در صورتی که قصد داشته باشیم این بازی تاثیر بیشتری بر کودکان داشته باشد، می توان روی هر بلوک که کاغذ یا برچسبی دارد، احساس شان از خشم تا ناراحتی را بنویسند. 
توجه: ریختن تکه های بلوک ها در زمان عصبانیت نمادی می شود برای درهم شکستن عصبانیت خود یعنی فرو ریختن و شکست دادن عصبانیت خود و به معنی برون ریزی خشم نیست.