خواب ضعیف بر نحوه رفتار ما با غذاها نیز تاثیر می گذارد. مطالعات گروه پژوهشی ایو ون کاوتر نشان داده است که محدودسازی طول مدت خواب به چهار تا پنج ساعت در شب سطح هورون لپتین همان هورمونی که به ما سیگنال می دهد به اندازه کافی غذا خورده ایم را کاهش می دهد و و در عین حال، سطوح هورمون گرلین یا هورمون سیگنال دهنده احساس گرسنگی را بالا می برد. وقتی ما خواب شبانه ضعیفی داشته باشیم، احتمالا طی روز بعد به نحوی شدید و غیرمنطقی احساس گرسنگی می کنیم و بیشتر به سمت خوردن غذاهای پرکالری و شیرین می رویم تا معادل های غذایی سالم تر، مطالعات حاکی از آن اند که افراد با محرومیت بالای خواب به احتمال بیشتری در اواخر شب وعده غذایی چهارمی را نیز صرف می کنند. مطالعات گروه ون کاوتر نشان می دهد که افراد کم خواب طی روز بعد از کم خوابی، حدود سیصد کالری بیشتر از زمانی که از استراحت مناسبی برخوردارند غذا مصرف می کنند. البته خواب طولانی هم می تواند نشانه ای از وجود مشکل باشد. افرادی که شبانه یازده ساعت یا بیشتر می خوابند تقریبا ۵۰ درصد بیشتر در معرض خطر مرگ و میر ناشی از تمامی علل هستند. ایون ون کاوتر پژوهشگر حوزه خواب از دانشگاه شیکاگو، گروهی از جوانان سالم را تحت محرومیت شدید از خواب قرار دارد، بدین معنا که شبانه فقط چهار ساعت و نیم می خوابیدند. کاوتر دریافت که پس از چهار روز، سطح انسولین این افراد به اندازه سطح انسولین بیماران چاق میانسال دیابتی افزایش می یابد و بدتر از این، تقریبا کاهش ۵۰ درصدی توانایی دفع گلوکز در آنان مشاهده می شود. ۹ تحقیق دیگر هم در این خصوص، نشان می دهند که محرومیت از خواب مقاومت بدن به انسولین را تا یک سوم افزایش می دهد. در عین حال که خواب طولانی آنان نشانه ای از کیفیت پایین خوابشان است، شاید بازتاب دهنده وجود یک بیماری زمینه ای نیز باشد.