جذبه جنسی یکی از عوامل بسیار مهم و تاثیرگذار؛ ولی کمتر شناخته شده در روابط جنسی است که تحت تاثیر ساختار دی ان ای مشابه و ژن های همگن افراد قرار دارد. بنابراین درست مانند قطب های آهن ربا زن و مردی که از نظر ژنتیکی دارای تشابه و همگونی ساختار دی ان ای باشند، نمی توانند نسبت به هم جذبه جنسی داشته باشند.  هر چند که همدیگر را بسیار دوست داشته و از نظر تیپ ظاهری، افکار و باورها و غیره مشکلی نداشته باشند؛ بنابراین خواهران و برادران حتی آن هایی که از کودکی جدا از هم افتاده و یکدیگر را نمی شناسند، ممکن است خیلی نسبت به هم احساس نزدیکی و صمیمیت نمایند؛ ولی هرگز نمی توانند جذبه جنسی لازم را نسبت به هم داشته باشند. امروزه دانشمندان کشف کرده اند که بدن انسان قادر به تشخیص دی ان ای مشابه از نامشابه است؛ یعنی بدن انسان این توانایی را دارد که موارد موافق و ناموافق ژن ها را تشخیص دهد.  اورسلاگودنیوف پژوهشگر دانشگاه واشنگتن، دریافت که ژن ها انسان به ویژه آنهایی که مسئول کنترل سیستم ایمنی بدن هستند، ما را به سوی انتخاب افرادی باساختار ژنتیکی متفاوت می کشاند. به همین دلیل است که احساس کشش جنسی نسبت به برادر یا خواهرمان نداریم. این حقیقت وجود دارد که جاذبه بدنی و کشش شیمایی بین دو نفر بیش از هر عامل دیگری در جذب افراد به یکدیگر نقش دارد. وقتی شخصی را با خصوصیات دی ان ای متفاوت ملاقات می کنید، مراکز لذت بخش در مغز آگاه می شوند و انتقال دهنده های عصبی و هورمون ها بقیه کار ار انجام می دهد. این فرایند جذب کاملا طبیعی و ناشی از کشش هورمونی است. با این حال جذبه جنسی تنها به عوامل ژنتیکی محدود نمی شود و عوامل محیطی، فرهنگی، تجربیات شخصی و روانی نیز نقش دارند. لذا نمی توان به طور مطلق گفت که دی ان ای تنها عامل تعیین کننده است.