تربیت کودکان با توجه به اینکه فرزند چندم خانواده هستند قدری با هم فرق دارد که در ادامه به بررسی های آنها می پردازیم.

تربیت فرزند اول

شکل گیریی شخصیت کودک اول نیاز به صبوری و مدارای والدین دارد. والدین معمولا به هر طریقی مانع از این خواهند شد که کودکان اول الگویی برای خواهر و برادرهای کوچک تر خود باشند و این مسئله می تواند فشار و استرس زیادی به آنها وارد کند. بهتر است در عین حال که مسئولیت های زیادی را بر عهده این کودکان می گذارید، کمی هم به او پاداش و امتیازهایی مانند دیرتر رفتن به رختخواب دهید.

تربیت فرزند دوم

شکل گیری شخصیت کودک وسط تا حدود زیادی به برخوردهای شما بستگی دارد. از این راهکارها استفاده کنید: از آنها به این خاطر که نقش مصلح و آشتی دهنده را در دعوای بین خواهر و برادرها دارند، تشکر کنید. به نیاز او برای بودن با همسالانش، احترام بگذارید و برایش فرصتی ایجاد کنید تا دوستانش را در پارک یا محیط بیرون ملاقات کند. کودکان بزرگتر معمولا تمام توجه والدین را به خود اختصاص می دهند، بچه های کوچک هم مانند سایر برادرها و خواهرهایشان بزرگ می شوند و خانه را ترک می کنند؛ اما کودکان وسط متاسفانه از توجه کم والدین برخوردار خواهند شد. زمان اضافی برای فرزند دوم خود قرار دهید تا احساس مهم بودن کند.

فرزند آخر

معمولا والدین اجازه می دهند که کارها و اوضاع و احوال برای فرزندان کوچک راحت تر پیش رود. این کودکان معمولا از زیر بار مسئولیت و سرزنش و تنبیه، شانه خالی می کنند. نگران هیچ چیز نیستند و هر موقع که بخواهند پدر و مادر در خدمتشان هستند. آنها مسئولیت کاری را برعهده نمی گیرند؛ بنابراین نیاز به مراقبت بیشتری دارند. آنها سرگرم کننده، دوست داشتنی و مهربان هستند.

تربیت فرزند آخر

به عنوان والدین می توانید در شکل گیری شخصیت کودک آخر نقش موثری داشته باشید و عزت نفس او را افزایش دهید. کودکان آخر اغلب احساس می کنند به اندازه کافی مورد توجه قرار نمی گیرند، اجازه دهید که در تصمیمات خانوادگی هم شرکت کنند؛ مثلا اینکه برای شام چه غذایی بخورید یا چه فیلمی ببینید. اولین کارهای او را تحسین کنید؛ مثلا زمانی که یاد می گیرد کفش هایش را ببندد یا از توالت فرنگی استفاده کند. بسیاری از دستاوردهای هنری و کاردستی های او را مانند خواهر و برادرهای بزرگ ترش روی یخچال نصب کنید. انجام برخی از کارها را برعهده آنها قرار دهید؛ مثلا گذاشتن دستمال سفره روی میز غذا.

تک فرزندها

مانند فرزندان اول، بچه های تک فرزند از اعتماد به نفس خوبی برخوردار هستند و به جزئیات توجه می کنند و علاقه دارند در مدرسه وظایف و تکالیفشان را به درستی انجام دهد؛ اما توجه بیش از حد و افراطی والدین باعث خواهد شد که از آنها بزرگسالانی کوچک ساخته شود. فرزندان تک مانند سایر فرزندان دیگر در تقلا و تلاش برای جلب توجه والدین نیستند و لازم نیست برای کسب مهر و محبت والدین رقابت کنند یا اسباب بازی هایشان را با برادر و خواهرهایشان به اشتراک گذارند؛ بنابراین تمایل به رفتارهای خودمحورانه در آنها افزایش پیدا می کند.

تربیت تک فرزندها

از آنجایی که فرزندان تک به دلیل نداشتن خواهر و برادر در مهارت هایی مانند مشارکت ضعیف هستند، لازم است وقت بیشتری با هم سالان خودشان صرف کنند؛ از هر فرصتی برای تربیت بهتر فرزند تک خود استفاده کنید؛ مثلا در صورتی که رختخواب او را چروک و نامرتب دیده اید، آن را درست نکنید و انجام این کار را به او بسپارید. بچه های تک معمولا کمال گرا هستند، در واقع آنها نمونه ای از اشتباهات شما هستند. به آنها یادآوری کنید که شما در هر صورت قادر به برآورده کردن خواسته های آنها به طور تمام و کمال نیستید.