بازي عبارت است از هرگونه فعاليت جسمي يا ذهني هدف دار که به صورت فردي يا گروهي انجام و موجب کسب لذت و برآورده شدن نيازهاي کودک شود. کودکان نقاط قوت و ضعف خود از جمله تمايل به فرمان دادن يا فرمان بردن، تهاجم يا تسليم، اجتماعي بودن يا منزوي بودن و همجنين احساسات دوستانه يا خصمانه، افسردگي يا شادي، اميال و آرزوهاي خود را از طريق بازي نشان مي دهند. بازي رشد عاطفي، اجتماعي، جسماني و ذهني کودک را به همراه دارد.
کودک افسرده چگونه بازي مي کند؟
اين کودکان بيشتر ساعت هاي روز غمگين و گوشه گير هستند و به بهانه هاي مختلف از بازي با همسالان خودداري مي کنند.
دوم لذت نبردن از کارها و بازي هايي است که معمولا کودکان همسن و سال از آن لذت مي برند؛ بازي هاي آرام و بي سر و صدا را ترجيح مي دهند. ممکن است ساعت ها تنهايي با عروسکش حرف بزند.
کودک مضطرب چگونه بازي مي کند؟
کودکان مضطرب معمولا نمي توانند تمرکز کنند و خواب راحت و آرامي ندارند براي همين انر‍ژي خود را هنگام بازي زودتر از همسن و سالانش از دست مي دهند، در بازي معمولا رهبر نمي شوند و از اينکه مسئوليت هدايت بازي را برعهده بگيرند، اجتناب مي کنند و اعتماد به نفس پاييني دارند.
کودک پرخاشگر چگونه بازي مي کند؟
پرخاشگري انواع مختلفي دارد مثل گاز گرفتن، زدن، يا مي تواند لفظي باشد مثل فرياد زدن و تحقير کردن يا تجاوز به حقوق ديگران.
گاهي والدين رفتارهاي پرخاشگري را اصولا پرخاشگرانه تلقي نمي کنند، مثلا وقتي کودک با زور و با کتک اسباب بازي را از کودک ديگري مي گيرد، اين رفتار را با عرضه بودن تلقي و تشويق مي کنند. يکي از دلايل بسيار مهم پرخاشگري در کودکان، يادگيري است و اين را از والديني که خلقي عصبي و پرخاشگر داشته اند ياد گرفته اند و اين يادگيري در بازي هاي آنها نمود خواهد داشت؛ اسباب بازي را پرتاب مي کنند و به عروسک ها ناسزا مي گويند و کتک مي زنند.
کودکان خجالتي چگونه بازي مي کنند؟
تا جايي که بتوانند از جمع کناره گيري مي کنند و هنگام باز با همسالانشان مطيع و گوش به فرمان هستند. ديگران معمولا از آنان سوء استفاده و مسخره مي کنند. هنگام بازي گروهي انتخاب نمي شوند. از قوانين بازي اگر چيزي نفهمند، سوال نمي کنند، مي ترسند ديگران آنها را کودن و احمق فرض کنند.