پی بردن به تب کودک کاری ساده است و والدین معمولا گرم شدن بدن و برافروختگی صورت کودک را نشان تب او می دانند. بنا به تعریف دقیق تر، اگر دمای رکتال کودک از دمای طبیعی ۳۷ درجه تجاوز کند و به ۳۸ درجه یا بیشتر برسد، این تغییر را باید نشانه تب کودک دانست. هرگاه از تب سنج یا دماسنج معمولی که در دهان کودک می گذارند، استفاده شود، دمای بالاتر از ۳۷.۲ درجه نشانه تب خواهد بود.  در کودک تب دار، با افزایش هر یک درجه دمای بدن، سرعت سوخت و ساز در حال استراحت، حدود ۱۰ درصد افزایش می یابد.  از این رو، بدن کودک تب دار به انرژی و غذای بیشتری نیاز دارد. اما کودک تب دار، اشتهای خود را از دست می دهد و هرچه تب شدیدتر باشد، بی میلی به غذا بیشتر خواهد بود. در هر حال والدین باید کودک را تشویق به خوردن غذا و مایعات کنند تا انرژی مورد نیاز وی تامین شود. در حالت تب، بدن کودک علاوه بر انرژی، به مایعات بیشتر نیز احتیاج پیدا می کند. این افزایش نیاز به جهت عرق کردن و خارج شدن آب از بدن است. اگر کودک از خوردن و آشامیدن خودداری کند، با خطر بی آبی (دهیدراته شدن) مواجه خواهد شد. اگر تب کودک با استفراق و اسهال همراه باشد، خطر بی آب شدن بدن افزایش خواهد یافت. اگر تب، فقط عارضه یک بیماری باشد و عارضه دیگری وجود نداشته باشد، باید کودک را به آشامیدن مایعاتی مثل سوپ رقیق، شیر و آب میوه ها تشویق کرد. در هر مورد بهتر است از شیرین کننده های مصنوعی مثل نوشابه های رژیمی، به ویژه هنگام تب پرهیز نمایید. مصرف شیرین کننده های طبیعی یعنی قند، شکر،مربا و عسل، انرژی بیشتری را که کودک به آن نیاز دارد، تولید می کند. مایعات پیشنهادی برای کودک تب دار، عبارتند از: آب، آب قند، آب میوه، نوشابه های گازدار، شیر ساده یا شیر با طعم وانیل، شیر شکلات، سوپ ساده، آب گوشت یا آب مرغ.