دختران و پسران علاوه بر تفاوت هايي که در جهش هاي رشدي قدي و وزني دارند در فاکتورهاي آمادگي جسماني نيز عملکرد متفاوتي دارند.
- استقامت هوازي
شاخص توان هوازي به عنوان تابعي از سن در پسران از ۶ تا ۱۸سالگي افزايش مي يابد و حدود چهارده سالگي به فلات مي رسيد يا کاهش مي يابد. زنان به دليل تفاوت در اندازه بدن ظرفيت کمتري براي مصرف اکسيژن نسبت به مردان دارند.
- قدرت و استقامت عضلاني
قدرت پسران داراي يک افزايش خطي تدريجي از ۶ سالگي تا شروع بلوغ يعني ۱۲ سالگي و افزايش سريع تا ۱۷ سالگي است. قدرت دختران داراي افزايش خطي تا ۱۵ سالگي مي باشد و در اواخر نوجواني و پس از آن کاهش مي يابد و افزايش قدرت کودکي سريع تر از افزايش اندازه عضله است علت اين امر احتملا پيشرفت مهارت ها و هماهنگي است. نتايج سنجش هاي ميداني قدرت و استقامت تنش عضلات شکم با استفاده از آزمون دراز و نشست اصلاح شده نشان مي دهد که دختران و پسران از ۶ تا ۹ سالگي عملکرد مشابهي دارند ولي از ۱۰ سالگي به بعد پسران با سرعت بسيار بيشتر از دختران پيشرفت مي کنند. افزايش ناگهاني قدرت پسران که سه ماه تا يک سال پس از سرعت افزايش قد اتفاق مي افتد را مي توان به اثرت تستسترون بر عضلات نسبت داد. اختلاف زياد پسران با دختران ممکن است مربوط به تمايل پسران به انجام آزمون هاي آمادگي با تمام قدرت باشد.
- انعطاف پذيري
در دوره کودکي انعطاف پذيري دختران کمي بيشتر از پسران است و تا اندازه اي پيشرفت مي کند ولي انعطاف پذيري پسران طي اين دوره کمي کاهش مي يابد. تحقيقات نشان مي دهد که در کودکان بي تحرک انعطاف پذيري مفصل شانه، زانو و ران با افزايش سن کاهش مي يابد. در دوره نوجواني نيز برتري دختران نسبت به پسران ادامه مي يابد که با پيشرفت خطي از ۱۰ تا ۱۶ سالگي و کاهش کم پس از آن قابل مشاهده است. کمي کاهش انعطاف پذيري در پسران در حدود ۱۲ سالگي قابل مشاهده است. اين کاهش مربوط به جهش پيش از بلوغ است.
- ترکيب بدن
توده بدن دختران و پسران تا قبل از بلوغ مشابه است ولي در سراسر نوجواني تفاوت هاي جنسي ديده مي شود. بر اساس نتايج بسياري از تحقيقات، علت اصلي چاقي کودکان کم تحرکي است نه پرخوري. با آگاهي از رشد و برتري هر دو جنس پسران و دختران مربيان مي توانند به ورزشکار خود بهتر کمک کنند.