برای درمان اضطراب کودکان باید به سه مطلب مهم توجه کرد. ۱- اضطراب، ترس غیرواقع بینانه است.۲- تنها راه غلبه کردن بر ترس، رو به رو شدن با آن است. ۳- اضطراب برای کودک زیان بخش است تا حدی که کودک را از انجام فعالیتهای متعارف و مناسب با سن خود در منزل، مدرسه و با کودکان همسن باز می دارد. با رعایت این سه واقعیت، می توان هر گونه ترسی را که کودک نشان می دهد بررسی کرد و تصمیم گرفت که آیا به درمان نیاز دارد یا نه؟
مراحل بررسی ترس کودک
۱- ابتدا تعیین کنید که آیا امکان دارد ترس یا بخشی از آن، واقع بینانه باشد یا نه؟ مثلا کودک از مشاجره والدین متوجه تصمیم طلاق آنها شده است.
۲- وقتی این امکان وجود دارد که آنچه کودک از آن می ترسد، پیش بیاید، خطر را بررسی کنید. وقتی خطر واقعی است فایده ای ندارد که به کودک بگویید نباید بترسد.
اگرمطمئن هستید که ترس کودک واقع بینانه نیست، پس ناشی از اضطراب است.
۳- اضطراب ناچیزی که بر کارهای روزانه کودک تاثیری نمی گذارد، احتمالا به او آسیب سختی نمی زند. در این صورت به کودک اطمینان بدهید و دنباله مسئله را نگیرید.
۴- اگر اضطراب تاثیر زیادی بر کارهای روزانه دارد یا کودک مشتاق است که بر ترس غلبه کند، باید با ترس رو به رو شود.
۵- اگر کودک فاقد مهارتهای لازم برای رو به رو شدن با مورد ترس باشد، ممکن است ابتدا لازم باشد آن مهارتها را به کودک آموزش دهیم و سپس او را با مورد ترس رو به رو کنیم. برای نمونه، کودکی که دچار کمرویی مزمن است و سالها با همسنهای خود معاشرت نکرده، احتمالا نمی داند چگونه با آنها ارتباط برقرار کند. اولین گام برای وارد کردن کودک در جمع همسنهایش، بدون سرپرستی بزرگترها، می تواند این باشد که ابتدا او چنین وضعیتی را مجسم و نقش بازی کند.
۶- پس از آنکه مهارت های لازم آموزش داده شد، کودک باید بیاموزد که از طریق رویاروییهای پیاپی، با مورد ترس خود رو به رو شود. این تنها راه کاهش حساسیت کودک است. در مورد ترس های ملموس، او باید با شیء یا وضعیت ترسناک رو به رو شود. در مورد نگرانی ها یا وسواس ها، باید کودک با فکر ترسناک رو به رو شود و از طریق گفت و گوی ذهنی سازگاری، مسئله اش را حل و فکر را برطرف کند.