رفتن به محتوای اصلی
امروز: ۱۲:۰۷:۱۷ ۲۰۲۵/۰۳/۰۱     ورود
EN - FA

برای تبلیفات در سایت

 

 

 

 

 

 

 

 

 

برای تبلیفات در سایت

 

 

 

 

 

 

 

 

برای تبلیفات در سایت

عبارت متاورس برای اولین بار در داستان علمی-تخیلی »خرابی برفکی« که توسط نیل استفنسون در سال ۱۹۹۲ نوشته شده است به چشم می خورد. استفنسون متاورس را جهانی آنلالین، موازی با دنیای واقعی، معرفی کرده است. متاورس از ترکیب واژه یونانی Meta به معنای فرا و Universe به معنای جهان شکل گرفته است. متاورس به جهان های مجازی همیشگی ۳بعدی که افراد را در خود غوطه ور می کند اشاره دارد. این جهان ها به کمک فناوری هایی از جمله واقعیت مجازی، اینترنت اشیا، هوش مصنوعی، شبکه های اینترنت پرسرعت و پهن باند و بلاکچین ایجاد می شوند و درآنها امکان حضور و برقراری ارتباطات انسانی، تملک دارایی، تجارت، گردشگری و انجام فعالیت های مختلف اجتماعی و اقتصادی دیگر وجود دارد. علیرغم مطرح بودن مفهوم متاورس از دهه ۹۰ میلادی، توجه جوامع صنعتی و دانشگاهی به این پدیده پس از تغییر نام فیسبوک به متا و تمرکز این شرکت بر متاورس در سال ۲۰۲۱ و پیشرفت فناوری های تعاملی جلب شد. اکوسیستم گردشگری متاورس یک محیط ۳ بعدی مجازی همه جانبه است که فرصت های جدیدی برای ملموس سازی محصولات گردشگری فراهم می آورد. گردشگری در ۳ فاز پیش از سفر، حین سفر و پس از سفر قابل بررسی است. پیش از سفر اشخاص به جستجوی اطلاعات می پردازند تا مقصد مطلوب خود را بیابند. از آنجایی که یکی از ارکان تکنولوژیکی متاورس واقعیت مجازی است و تجربه فراهم شده در آن همه جانبه است می توان انتظار داشت که تجربه های پیش از سفر گردشگران با انتقال به متاورس بیش از پیش بهبود یابد. در فاز سفر، عوامل مختلفی می تواند موجب جلب توجه ذینفعان گردشگری به متاورس شود. هزینه ها، نگرانی های ناشی از سفر، عدم ثبات، ملاحظات و محدودیت های قانونی و اجتماعی و ملاحظات زیست محیطی از جمله این عوامل هستند. متاورس پس از سفر نیز می تواند به عنوان بستری برای ارتباط و تبادل ارزش میان گردشگران و ارایه دهندگان محصولات به کار گرفته شود در این فاز امکان تبادل توکن های غیرقابل معاوضه در باشگاه های وفاداری مشتریان ایجاد شده بر بستر متاورس وجود دارد. یکی ازتجربه هایی که به کمک متاورس میتوان به گردشگران ارایه داد سفر در زمان است. در حال حاضر با توجه به قوانین فیزیک، امکان سفر در زمان در دنیای واقعی وجود ندارد و تجربه رویدادها، طبیعت و زندگی بشری در گذشته محدود به آثار مکتوب تاریخی به جا مانده، نقاشی ها، عکس ها، فیلم های مستند و علمی-تخیلی و داستان ها است، اما به کمک متاورس می توان بر اساس شواهد اشاره شده در بالا به بازآفرینی دوران گذشته بر بستر جهان هایی مجازی پرداخت که در آنها افراد می توانند با یکدیگر، اشیا و محیط تعامل کنند و ضمن غرق شدن در این دنیای مجازی، تجربه ای بسیار نزدیک  تر درباره گذشته کسب کنند.

field_video
کپی رایت | طراحی سایت دارکوب