کودکان فاقد سطوح بالای مهارت اجتماعی، نه تنها تعامل موفقیت آمیزی با همسالان خود ندارند، بلکه رفتارهای مشکل ساز درونی سازی شده همچون احساس غمگینی، افسردگی و تنهایی و رفتارهای مشکل ساز برون سازی شده مثل پرخاشگری جسمانی یا کلامی، مهار ضعف خلق و بحث کردن با دیگران را نیز تجربه می کنند. افزون بر آن، مهارت های اجتماعی بالا موفقیت تحصیلی آینده را کاملا پیش بینی می کنند. مهارت های اجتماعی مانند همیاری، جرئت ورزی، خودکنترلی و مسئولیت پذیری از رفتارهای قابل مشاهده ای است که فرد را قادر می سازد به طور موثر با دیگران تعامل داشته باشد و از واکنش نامعقول اجتماعی خودداری کند. هر چه فرصت های بیشتری برای ارتباط کودک با دیگران فراهم شود، مهارت زندگی گسترش بیشتری می یابد. آموزش مهارت های اجتماعی به کودکان از قبیل همکاری، توانایی حل مسئله، ارزیابی خود، نظارت بر خود، همدلی، ادراک اجتماعی می تواند باعث بالا رفتن رشد و دریافت انواع حمایت های اجتماعی در کودکان شود. مهد کودک باعث ایجاد تفاوت در زمینه های تحصیلی، اقتصادی و روابط اجتماعی می شود. چون محیط مهد کودک تجربیاتی را در کودکان بارور می کند که باعث تقویت عملکرد شناختی و اجتماعی آنان می شود. آمادگی و اشتیاق کودک برای رفتن به مدرسه، موفقیت تحصیلی اولیه و کسب مهارت های مدرسه ای را می توان با یک یا دو سال آموزش پیش دبستانی بهبود بخشید. با آموزش های پیش دبستانی دارای کیفیت بالا می توان مزایای کوتاه مدت و بلند مدت شناختی، اجتماعی و عاطفی را در کودک ایجاد کرد. آموزش های پیش دبستانی موجب بهبود مهارت های زبانی، حرکتی، اجتماعی و شناختی کودکان می شود. در نتیجه گذراندن دوره های آموزشی قبل از دبستان، حس همکاری و مسئولیت پذیری کودکان نیز می تواند تا حد قابل قبول و مطلوبی رشد کند. کودکان می توانند نشاط بیشتری را تجربه کنند و عواطف  انسانی قوی تری را از خود بروز دهند. در این راستا الگوی های برنامه ریزی چند بعدی می تواند موجب تقویت مهارت های اجتماعی کودکان شود زیرا این الگوها به سبب دارا بودن ویژگی های مطلوب کودک محوری، چند بعدی بودن ( بعد فعالیت های مورد علاقه کودک، پروژه های برگرفته از زندگی کودک، مهارت ها و مضامین میان رشته ای). پرورش مهارت های اندیشیدن و مهارت های نقاشی و کاردستی، بهره گیری از رویکرد پروژه ای، ساخت و تولید دانش توسط خود کودک، توجه به تفاوت های فردی کودکان، تعمق، یادگیری با استفاده از چندرسانه ای های مواد آموزشی، انعطاف پذیری در برنامه درسی، تقویت و حمایت از کاردستی های کودکان، نمایش بازی ها و فعالیت های حرکتی درشت و ظریف الگوی مناسبی برای رد هماهنگی دیداری- حرکتی در کودکان است.