عصبانيت نيز مانند احساس هاي ديگر است. همانطور كه شما ممكن است غمگين، خوشحال، مضطرب و... شويد، ممكن است عصباني هم بشويد. به عبارتي، نمي توان به كسي گفت كه عصباني نشود؛ اما نكته مهم، اين است كه او بايد ياد بگيرد با اين حس خشم و عصبانيت خود چه برخوردي داشته باشد و چگونه آن را كنترل كند او بايد بياموزد كه نمي تواند آنچه را كه مي خواهد، با ابراز خشم از بزرگترها دريافت كند؛ او بايد ياد بگيرد كه پدر و مادرش از اين نوع رفتارها ناراحت مي شوند؛
وقتی کودکان عصبانی می شوند راهکارهایی زیر را بکار بگیرید
۱ـ وقتي فرزند شما عصباني است، به او بگوييد كه اگر عصباني باشي ايرادي ندارد، ولي علت اينكه احساس عصبانيت مي كني چيست؟ سپس به حرف هايش به دقت گوش كنيد.
۲ـ اين احتمال وجود دارد كه فرزند شما قادر به بيان علت عصبانيت خود در آن لحظه نباشد؛ بنابراين شما بايد بگوييد: مسأله اي نيست، هر وقت احساس كردي مي تواني در اين باره حرف بزني، دليل ناراحتي خود را به من بگو و به اين ترتيب به او فرصت بدهيد.
۳ـ اگر ديديد كمي آرام تر است، خودتان هم مي توانيد به سمت او برويد و با آرامش بگوييد: فهميدم، به اين خاطر ناراحت بودي كه فلان  چيز را به خواهر (برادرت) دادم ولي به تو ندادم يا برادر (خواهرت) اسباب بازي هاي تو را برداشتند يا به هم ريختند و... به تناسب شرايط، مي توانيد حدس بزنيد كه چه چیزی دليل ناراحتي او بوده و شما مي توانيد با صميمت و محبت، آن را بيان كنيد.
۴ـ اگر بچه ها با هم درگيري، مشاجره و دعوا راه مي اندازند، شما به عنوان پدر يا مادر، هيچ وقت از يكي به ضرر ديگري طرفداري نكنيد؛ حتي اگر در همان لحظه ببينيد كه حق با اوست. بايد در اين مواقع بگوييد مثل اينكه شما با هم اختلاف داريد. فكر كنم شما مي توانيد در حال حاضر از هم فاصله بگيريد و در يك وقت ديگر، مشكل هايتان را با هم بهتر حل كنيد. سپس خودتان هم از محل دعوای آنان دور شويد.
۵ـ اگر فرزندتان در زمان عصبانيت مي خواهد با شما بگومگو كند هرگز اين كنش او را با واكنشي مانند خودش، پاسخ نگوييد، به هيچ وجه پاسخ او را ندهيد و درعوض با محبت، دستي به سرش بكشيد و بگذاريد هرچه مي خواهد، بگويد و به اصطلاح، حرف آخر را بزند. سپس از كنارش دور شويد. اين كار اشتباهی است كه او مي خواهد شما به سمت آن بروید اما شما با محبت، خود را كنار بكشيد.