استفاده از سیستم های تهویه مطبوع هوا و یا سیستم های گرمایشی با سوخت فسیلی و مصرف زیاد انرژی جهت تامین شرایط آسایش در داخل فضاهای مسکونی، به عنوان فرآیند ناکارآمد و در تقابل با اقلیم به شمار می رود. مشکل آلودگی زیست محیطی و هزینه های بالای انرژی، همچنین تغییرات اقلیمی و گرم شدن کره زمین، لزوم استفاده از طرح ها و ابداعات مبتنی بر اقلیم هر منطقه را بیش از پیش آشکار می کند. از گذشته تاکنون روش ها و تکنیک های متعددی جهت بهره گیری از اقلیم جهت تامین سرمایش و گرمایش بخصوص در منازل مسکونی معرفی و اجرا شده است، اما تمامی آنها فقط برای یک نوع اقلیم، کارآمد بوده است. برای مثال در مناطق سردسیر فقط تکنیک های گرمایشی نظیر شومینه و در مناطق گرمسیر فقط تکنیک های سرمایشی نظیر بادگیر مورد استفاده بوده است. در این راستا محققان کشورمان روشی را ابداع کرده اند که برای مناطق نیازمند وسایل گرمایشی و سرمایشی، می تواند مورد استفاده قرار گیرد. این طرح استفاده از شومینه با قابلیت استفاده به عنوان بادگیر است که علاوه بر اشغال فضای کمتر، هم زمان عملکرد بادگیر در فصول گرم و شومینه در فصول سرد را پوشش می دهد. در این روش می توان از پتانسیل اقلیم منطقه در جهت کمک به سیستم سرمایشی و تهویه ساختمان استفاده کرد و موجب کاهش مصرف انرژی به ویژه در سیستم های تهویه و خنک کننده ساختمان شد. این روش موجب کمک به بهبود سیرکولاسیون هوا در فضاهای داخلی ساختمان در ماه های گرم سال به صورت طبیعی و خوکار و بدون صرف هزینه و انرژِی می شود و باعث خروج هوای گرم موجود در فضاهای داخلی ساختمان در ماه های گرم سال به شکل طبیعی و خودکار می شود. در این روش با استفاده از دریچه های گردان در ورودی بادگیر به جهت افزایش کارایی بادگیر در زمینه جذب باد مطلوب منطقه کمک می کند. در این روش به کمک یک شومینه علاه بر تامین گرمایش در فصول سرد، قابلیت تامین سرمایش در فصول گرم همانند عملکرد یک بادگیر را دارد؛ به این صورت که فضای داخلی این سازه از دو بخش مجزا و به هم پیوسته تشکیل شده است. یک بخش مرتبط به عملکرد شومینه و دیگری مرتبط به عملکرد بادگیر است. این طرح در ساختمان های یک یا دو طبقه و اغلب ویلایی یا مسکونی قابلیت اجرا و عملکرد مناسب را دارد. برای اطلاعات بیشتر و دریافت جزئیات می توانید به مقاله ای که در این خصوص منتشر شده است مراجعه نمائید.