سرطان سومین عامل مرگ و میر در ایران است. مطالعات نشان داده است که تغذیه در بروز ۳۰ تا ۴۰ درصد انواع سرطان موثر است. بسیاری از رفتارهای تغذیه ای مانند نوع غذا، روش آماده کردن غذا، میزان تعادل در کالری دریافتی، تنوع غذا و اندازه سهم ها می توانند به عنوان عامل خطر در ابتلا به سرطان تاثیر گذار باشند. شواهد نشان می دهند مصرف غذاهای پرچرب، کم فیبر و مصرف نکردن روزانه میوه و سبزی که منبع غنی از ویتامین ها و فیتوکمیکال ها هستند، با افزایش بروز سرطان های مختلف در ارتباط می باشند. در عین حال علاوه بر نقش اساسی تغذیه در ابتلا به سرطان، دانشمندان بر این باورند که با تغییر در رفتار های تغذیه ای می توان از بروز بیشتر سرطان ها پیشگیری نمود. به عنوان نمونه، ۹۰ درصد سرطان های کولورکتال با تغییر در رژیم غذایی، قابل پیشگیری هستند. متاسفانه خانواده ها غذاهای نامطلوب را بیشتر مصرف می کنند و مواد با ارزش غذایی پایین به جای غذاهای غنی از مواد مغذی در سفره خانواده ها مصرف می شوند. در حالی که شاهد مصرف رایج چیپس، پفک، قند و شکر و نوشابه های گازدار به وفور در سطح جامعه هستیم، معضل دیگر اشتغال بیشتر مادران در جامعه و حضور خارج از منزل ایشان است که به دلیل نداشتن فرصت کافی برای طبخ غذاهای تازه و سالم، مصرف بیشتر غذاهای آماده مانند انواع ساندویچ ها و پیتزا، غذاهای کنسر شده را سبب شده است. البته به نظر می رسد دلیل اشتغال مادران، به دلیل افزایش تورم و تحمیل هزینه های سنگین زندگی است. و از طرفی شاهد رشد سریع و قارچ گونه فست فودها در جامعه هستیم که همه این عوامل زمینه ساز گرایش به رفتارهای تغذیه ای ناسالم و در نتیجه ابتلا به بیماری های مزمنی چون انواع سرطان می باشد. در اینجا است که نیاز به آموزش در رابطه با تغذیه مناسب به خانواده ها و در سطح جامعه در راستای بهبود سلامت تغذیه ای که موجب صرفه جویی در هزینه های مختلف درمانی، ارتقای بازدهی نیروی کار و پرورش نسل آینده است، بیش تر احساس می شود. لذا باید خانواده ها به ویژه مادران خانواده، موارد زیر را جهت پیشگیری از سرطان رعایت کنند:

-افزایش مصرف میوه و سبزی، غلات، حبوبات

- کاهش مصرف غذاهای آماده و کنسروی، گوشت قرمز، چربی اشباع

- بهبود در مهارت نگهداری مواد غذایی

- رعایت بهداشت مواد غذایی

- بهبود مهارت آماده سازی و طبخ غذا

منابع
مقاله تاثير آموزش بر رفتارهاي تغذيه اي جهت پيشگيري از سرطان در مادران، نشریه پژوهش و سلامت، دوره ۲،شماره ۱