از سال ۱۹۶۰ تاکنون، پیشرفت های قابل توجهی در رابطه با مطالعه مکانیسم های هدایت کننده نوزاد لاک پشت از لانه به سوی دریا صورت گرفته است. عوامل موثر در دریایابی بینایی، شیب ساحل، نور و صدا می باشند. این تحقیقات نشان می دهد که نوزادان در درجه اول، از قدرت بینایی خود استفاده می کنند و در غیر این صورت از تراز و شیب ساحل برای پیدا کردن دریا استفاده می کنند. نوزادان زمانی که از لانه بیرون می آیند با چشم های خود به صورت تصادفی یا با چرخش روی ساحل مسیریابی می کنند و به طور مستقیم قادر به جهت یابی صحیح نیستند. تشخیص مسیر یا جهت نور ضعیف وابسته به زاویه دید نوزادان است که در بین گونه های مختلف متفاوت می باشد. واکنش نوزادان نسبت به طول موج های مختلف نیز تفاوت دارد. برای مثال، لاک پشت های عقابی، سبز و زیتونی به سمت نور فرابنفش با طول موج ۳۶۰-۶۰۰ نانومتر جذب می شوند اما نسبت به نور با طول موج ۶۰۰-۷۰۰ نانومتر بی تفاوت هستند. در شرایط طبیعی و آرمانی، نوزادان به درستی دریا را پیدا می کنند. مطالعات نشان داده است که آنها کوتاهترین راه را بوسیله خزیدن به سمت افق روشن پیدا می کنند و اغلب هم به طرف دریا است. عوامل مانند بوته ها، توده های شنی ساحل و درختان مانع رویت کامل افق و باعث ایجاد تاریکی در مقابل آنها می شوند. مشاهده نور مصنوعی از یک لانه ساحلی می تواند به آسانی در رفتار جهت یابی اثر منفی داشته باشد و باعث جهت یابی نادرست( حرکت کردن در مسیر مستقیم اما در جهت اشتباه) و گم کردن جهت در آنها شود. زمانی که جانور در شب به منبع نور مصنوعی نزدیک می شود نوعی حالت نابینایی پیدا می کند و نوزادان در زیر منبع بدون هدف خاص به دور خود می چرخند و در نهایت در اثر عواملی از قبیل از دست دادن انرژِی، شکار شدن، از دست دادن آب بدن و خستگی از بین می روند. مهمترین علت تلفات، شکارچیان طبیعی هستند که در درجه اول، شامل پستانداران گوشت خوار و بعد پرندگان و خرچنگ ها هستند.