دارکوب پرنده ای است که بیشتر اوقات مشغول نوک زدن به درخت ها است و با این عمل نقشی را که در جامعه موجودات به او محول شده یعنی سوراخ کردن تنه درختان پوسیده و خوردن انگل به خوبی انجام می دهد. دارکوب تنها موجود زنده ای است که قادر به تشخیص محل کرم ها و انگل ها و از بین بردن این موجودات کوچک و نادیدنی می باشد. هر چند که کار این پرنده پر سر و صدا سوراخ کردن است ولی از سمج ترین و پرکارترین پرندگان به شمار می رود. ۱۷۹ دارکوب در دنیا وجود دارد که بزرگترین آنها به اندازه یک کلاغ و کوچک ترین آنها اندازه پرستو است. بیشتر به رنگ های سرخ، زرد و یا سبز دیده می شوند. هر گونه متفاوتی از دارکوب ها به طرز مخصوصی طعمه خود را پیدا می کند. مثلا دارکوب سبز بیشتر اوقات با زبان چسبناک مشغول لیسیدن مورچه های زمینی است در حالیکه نوعی دیگر از آن، شکاف بین شاخه ها و پوست درخت ها را از وجود کرم ابریشم و امثال آن پاک می کند. دارکوب براق که در آمریکای شمالی زندگی می کند می تواند تریشه های ۳ تا ۴ اینچی را یکی پس از دیگری از چوب درخت جدا کند. وجودش در مناطق پردرخت از نظر اقتصادی بسیار حائز اهمیت است. پوست درختان افتاده را کنده و مانع از نفوذ و تکثیر دستجات عظیم موریانه در آنها می شود ودر این مورد کاملا موثر عمل می کند. تقریبا کلیه اجزای بدن دارکوب در جویدن وخرد کردن چوب همکاری می کنند. پاهایش کوتاه و قوی و پنجه ها تیز و نوک دار است که دو تا به طرف جلو و دو تا به سمت عقب طوری قرار گرفته که بر روی هر دو پا دو انبرک و دو جفت چنگال دیده می شود. وقتی پرنده ضربات اسکنه مانندی بر چوب درخت می زند، دم او نقش تکیه گاه را دارد. پر وسط دم به طور غیرعادی قوی بوده و در تعادل وزن پرنده نقش عمده ای را بازی می کند. زبان دارکوب ها عجیب ترین ابزار آنها را تشکیل  می دهد. طول زبان در دارکوب سبز بسیار بلند و پنج برابر طول نوک آن می باشد و بعلاوه می تواند مانند زبان مار بیرون آمده و به اطراف حرکت کند. زبان بیشتر دارکوب ها باریک و در نوک آن چنگک های کوچکی مانند قلاب ماهیگیری وجود دارد که برای گرفتن کرم درخت و گیر انداختن موریانه ها درتونل های آنها مورد استفاده قرار می گیرد، مضاف بر اینکه نوک زبان آنها از ماده چسبناکی پوشیده شده که به جای طعمه، در دام انداختن مورچه هایی که خیال می کنند کرمی به لانه آنها روی آورده و به سمت آن هجوم می آورند، به کار می رود. دارکوب می تواند در بین دو ثانیه زمانی ۴۰ بار سریع نوک بزند. دارکوب از صدای نوک زدن به درخت برای علامت خطری برای متجاوزین به قلمرو خودش و همچنین برای فرا خواندن معشوق نیز استفاده می کند. وقتی جفت دارکوب از این موضوع خوشش آمد، با ضربات آرامی در روی درخت طبل می نوازد و هر دو به این کار ادامه می دهند. دارکوب ها به خانواده و فرزند خود علاقمند هستند و بعضی از آنها یک عمر با هم زندگی می کنند.