بوی بد دهان یا هالیتوزیس از مشکلات شایع در کلینیکهای دندانپزشکی می باشد که عمدتاً در اثر تولید مواد فرار گوگرد توسط ارگانیسمهای گرم منفی بی هوازی در حفره دهان ایجاد می شود. هالیتوزیس نشانه ای از وجود یک بیماری زمینه ای می باشد، بنابراین در برخورد با آن حتماً باید به دنبال ریشه یابی علل زمینه ای آن باشیم. بوی بد دهان حالتی است که در آن شکایت اولیه معمولاً از طرف بیمار نیست بلکه بیشتر اطرافیان بیمار متوجه شده و معمولاً بیمار خود از این عارضه اطلاعی ندارد، زیرا احساس مزه و بویایی، پدیده های حسی بوده و می توانند انطباق و سازگاری پیدا کنند. در اغلب موارد این گونه افراد برای فرار از بوی بد دهان به مسواک زدن پی در پی، جویدن آدامس، خوردن شکلات، استفاده از دهان شویه های خوشبو کننده و با حفظ فاصله با دیگران حین صحبت کردن پناه می برند. علل ایجاد کننده بوی بد دهان را به دو دسته کلی خارج دهانی و داخل دهانی تقسیم می کنند که علل داخل دهانی آن شامل ژنژیویت، پریودنتیت، گیرغذایی، پوسیدگی های دندانی، زخمهای در حال ترمیم، زبان باردار(پوشش زبانی محل مناسبی برای تجمع پلاک، دبری های ذایی و به دام افتادن ارگانیسمهای گرم منفی بی هوازی ایجاد کننده بوی بد دهان می باشد)، زبان شیاردار، پری کرونیت، دهیدراتاسیون (حالت دهیدراتاسیون و کاهش جریان بزاق به و کاهش شستشوی مکانیکی مواد غذایی باقی مانده در دهان و نیز کاهش عمل بافری بزاق)، استعمال دخانیات، بهداشت ضعیف دهان می باشند. علل خارجی دهانی شامل سینوزیت، تونسیلیت، فارنژیت، رینیت، اجسام خارجی یا نئوپلاسم های بینی و گلو، ضایعات راه های تنفسسی مثل برونشکتازی، آبسه های ریوی و کارسینومای برو نکوژنیک می باشند. به علاوه دیابت کنترل شده و نیز افرادی که نارسایی پیشرفته کلیوی دارند نیز می توانند بوی بد دهان ایجاد کنند. بعضی تحقیقات نشان داده است که بوی بد دهان در خانم ها ۲/۶ برابر آقایان است.