برای نخستین بار اقوامی به نام آزتک توانستند کشاورزی را با تلفیق آبزی پروری به نمایش بگذارند آنها در آمریکای مرکزی زندگی می کردند و با ایجاد شبکه ای از کانال های آب و ایجاد جزایری در میان آن و کشت محصولات بر روی این جزایر و آبیاری آنها به وسیله دریاچه ها و کانال ها، اولین روش آکواپونیک را ایجاد نمودند. در آکواپونیک عناصر غذایی موجود در آب محل پرورش ماهی به عنوان کود در هیدروپونیک و در بستر گیاهان مصرف می شود. این عمل برای ماهی نیز سود دارد زیرا در اثر تجزیه بقایای گیاهان و میکروارگانیسم هایی که در بستر استخر تجمع یافته اند ممکن است مواد سمی تولید شود در حالی که اگر این پساب برای گیاهان مصرف شود می تواند به عنوان کود مورد استفاده قرار گیرد.
مزایای سیستم آکواپونیک
- کاهش تعداد ابزار مورد نیاز مثل پمپ ها نسبت به تولید هر دو محصول به صورت جداگانه
- بازدهی بیشتر و تولید محصول بیشتر در سطح کمتر
- صرفه جویی در مصرف آب ( کاهش نیاز به تعویض آب مخزن پرورش ماهی)
- کاهش آلودگی محیط در اثر دفع آب آلوده
- تامین مواد غذایی گیاهان از راه غذا و مواد دفع شده از ماهی ها
- تولید محصولات سالم به دلیل عدم استفاده از سموم شیمیایی
- امکان تولید گیاهان و آبزیان در مناطق کم آب
- کاهش نیروی کارگری
- مصرف کود ارگانیک و تولید محصول ارگانیک
- کاهش اتلاف انرژی با ترکیب کشت
- افزایش تولید در واحد سطح در سیستم های کشت طبقه ای
- قابل اجرا در مکان های نزدیک به بازار فروش و کاهش هزینه های نقل و انتقال
- عدم نیاز به استفاده از علف کش ها و آفت کش های شیمیایی و کاهش هزینه
- محیط کشت و محصولات بسیار تمیز نسبت به محیط های کشت خاکی
معایب سیستم آکواپونیک
- بالا بودن هزینه نصب، راه اندازی و نگهداری و نیاز به سرمایه گذاری کلان
- نیاز به آزمایش و نظارت مکرر کیفیت آب
- هزینه زیاد انرژی در زمستان برای حفظ محصول
