سلنیوم یک عنصر جزیی و ریزمغذی ضروری برای سلامتی انسان است که در غلظت‌های زیاد سمی می‌باشد. دو منبع غني از سلنيوم، خشكبار و كليه (قلوه) است كه در اكثر مناطق وجود دارد. خرچنگ، جگر، ماهي صدفي و ماهي هاي ديگر منابع خوب و معتدل از سلنيوم هستند. مطالعات متعدد، در توانايي سلنيوم ماهي در افزايش سطح سلنيوم متفاوت نشان داده اند. بهترين منبع سلنيوم گياهان هستند كه سلنيوم را از خاك جذب كرده و به زنجيره غذايي وارد مي كنند. سلنیوم جزء تشکیل‌دهنده سلنوپروتئین‌ها ‌‌است که در بیو‌شیمی انسان نقش آنزیمی و ساختمانی دارند. سلنیوم به عنوان آنتی‌اکسیدان و کاتالیزور برای تولید هورمون تیروئید فعال شناخته شده است. این عنصر برای عملکرد صحیح سیستم ایمنی، جلوگیری از پیشرفت ایدز و بی‌اثر کردن سموم بدن نقش کلیدی دارد. سلنیوم برای تحرک اسپرم ضروری است و می‌تواند سقط جنین را کاهش دهد. کمبود سلنیوم منجر به خلق و خوی نامطلوب می‌گردد. یافته‌ها در ارتباط دادن سلنیوم با احتمال ایجاد بیماری قلبی ـ عروقی مبهم است، اگر چه شرایطی مثل فشار اکسیداسیون و التهاب کمبود سلنیوم می‌تواند باعث ایجاد این بیماری شود. مصرف حدود ۶۰ میلی‌گرم سلنیوم در روز با احتمال کاهش سرطان همراه می‌باشد. شواهد قوی وجود دارد که سلنیوم اثر حفاظتی در مقابل برخی از سرطان ها دارد. کمبود سلنیوم می تواند عاملی برای دیابت باشد، به عبارت دیگر سطح سلنیوم کم باعث ابتلا به دیابت می شود. کمبود سلنیوم خون پتانسیل سلامت عمومی را با شیوع بیماری های مزمن مثل سرطان، بیماری قلبی و عروقی به خطر می اندازد. بطوریکه با دریافت یک رژیم غذایی حاوی سلنیوم کاهش ۵۰ درصدی از این بیماری ها ملاحظه می شود.
مصرف سلنیوم به طور متفاوتی بر انواع بی شماری از پاسخ های ایمنی و مکانیسم های مرتبط تاثیر می گذارد و مصرف آن می تواند یک انتخاب موثر برای پیشگیری و درمان ویروس کووید ۱۹ باشد.