سلنیوم  نقش موثری در مقابله با کروناویروس دارد. لذا باید مواد غذایی که حاوی این عنصر هستند را در رژیم غذایی خود بگنجانیم البته مصرف مقدار زیاد سلنیوم سمی است ولی در مقدار کم برای فعالیت سلول‌ها لازم است. سلنیوم بخش جدایی ناپذیر چند سلنوپروتئین، ازجمله گلوتاتیون پراکسیدازها و تیوروکسین ردکتازها است که از طریق خاصیت آنتی اکسیدان، سیگنالینگ ردوکس و کمک های هموستاتیک آن نقش مهمی در دفاع در برابر عفونت های ویروسی دارد. وضعیت تغذیه ای میزبان نقش بسیار مهمی در دفاع در برابر بیماری های عفونی دارد. کمبود تغذیه نه تنها پاسخ ایمنی بلکه خود پاتوژن ویروسی را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. کمبود سلنیوم رژیم غذایی که باعث ایجاد استرس اکسیداتیو در میزبان می شود، می تواند یک ژنوم ویروسی را تغییر دهد تا یک ویروس معمولا خوش خیم یا خفیف بیماری زا بتواند در میزبان تحت فشارهای اکسیداتیو یک ویروس بیماریزای قوی شود. کمبود سلنیوم نه تنها باعث اختلال در سیستم ایمنی میزبان می شود بلکه باعث جهش سریع انواع خوش خیم ویروس های RNA دار به انواع بیماری زا می شود. تحقیقات نشان داده است که کمبود سلنیوم نه تنها می تواند پاتولوژی یک عفونت ویروسی آنفلونزا را افزایش دهد بلکه باعث تغییر در ژنوم کوکساکی ویروس نیز شود و به ویروس خوش خیم اجازه می دهد که به دلیل جهش ژنتیکی یک ویروس بیماری زای بدخیم حاصل شود. به این دلیل که سلنیوم می تواند به گروهی از آنزیم ها کمک کند، که با هماهنگی با ویتامین E، برای جلوگیری از تشکیل رادیکال های آزاد و جلوگیری از آسیب اکسیداتیو به سلول ها و بافت ها عمل  کنند. بنابراین مصرف سلنیوم به طور متفاوتی بر انواع بی شماری از پاسخ های ایمنی و مکانیسم های مرتبط تاثیر می گذارد و مصرف آن می تواند یک انتخاب موثر برای پیشگیری و درمان ویروس کووید ۱۹ باشد.