تعداد زیادی از کودکان در سنین مدرسه و قبل از مدرسه دچار مشکلات رفتاری هستند. منظور از مشکلات رفتاری، کلیه رفتارهای تکراری، غیرعادی و آزاردهنده نظیر مکیدن انگشت، ناخن جویدن، تیک، لکنت زبان، کتک کاری، قشقرق راه انداختن و غیره است که باعث اختلال در کارکرد فرد و خانواده شده و آثار منفی بر یادگیری، ارتباط و کارایی اجتماعی آنان دارد و تاثیر عواملی همچون سن، جنس، ساختار و وضعیت اقتصادی و اجتماعی خانواده در بروز آن مطرح گردیده است. شواهد نشان می دهد بسیاری از موارد مشکلات رفتاری و روانی به صورت خفیف در کودکان وجود دارد، بدون آن که توسط خانواده یا معلم تشخیص داده شود و تنها زمانی که به علل مختلفی که مرتبط با کودک و شیوه برخورد اطرافیان با وی و بروز  بحرانهای چون مرگ و طلاق والدین، مشکلات مدرسه و ... است تشدید شده و تظاهر می یابد و به دلیل عدم تشخیص و درمان به موقع منجر به عواقب نامطلوب در سنین کودکی نظیر افت عملکرد تحصیلی، عدم تبعیت از والدین و مشکلات تعاملی و در زندگی بزرگسالی نظیر بزهکاری، حادثه پذیری، سوء مصرف مواد می شود. آنچه مسلم است شناسایی افراد در معرض خطر از اهمیت ویژه ای برخوردار است و در این راستا تنها تمرکز بر خود کودک کافی نیست. تحقیقات نشان داده است که اختلال رفتاری حاصل تعامل کودک با محیط اطراف وی است و بنابراین باید در زمینه بافت خانواده، همسالان، مدرسه و جامعه مورد بررسی قرار گیرد. در واقع درک درست از مشکل، بدون ترسیم تصویری مناسب از شرایط و مشخصات کودک و خانواده امکان پذیر نمی باشد.