کودکان ناآرام کودکانی هستند که با آنها بدرفتاری شده است. آشفتگی دایمی، عصبانیت آنی و سایر رفتارهای مزاحم، والدین را به خشونت وادار می کنند. برخی والدین، رفتارهای دشوار کودکان را تحمل نمی کنند. استرس و ناکامی از تربیت یک کودک دشوار می تواند رابطه والدین و کودک را گاهی ناپایدارتر از پیش کند. اگر والدین بتوانند به علل نگرانی های خود در مورد مشکلات کودکانشان پی ببرند، خیلی راحت تر می توانند آنها را حل نمایند، بدون آنکه موجب رنجش خود و کودکانشان شوند.
عامل اساسی نگرانی و اضطراب والدین فرزندان دارای مشکلات رفتاری، ناآگاهی آنان از نیازهای کودکانشان و عدم برخورداری از مهارت های خودگردانی در رویارویی با مشکلات رفتاری فرزندان و مهارت های کنترل و مدیریت رفتار کودک است. اساساً کودکان به توجه و محبت نیاز دارند. گاهی اوقات رفتار نامناسب کودک به منظور توجه والدین انجام می گیرد. متاسفانه بسیاری از والدین زمانی که کودکشان رفتارن مناسبی انجام می دهد به او بی توجه هستند وزمانی که کودک بدرفتاری می کند به او توجه می کنند. کودکان کم کم می آموزند که برای جلب توجه والدین رفتارهای نامناسب انجام دهند و باعث ناراحتی والدین شوند. در خاتمه آموزش والدین عامل مهمی از دیدگاه بهداشت روانی است و یکی از مناسب ترین روشهای پیشگیری از بروز اضطراب و نگرانی در والدین کودکان مبتلا به اختلالات رفتاری و حتی شدت یافتن اختلالات رفتاری- هیجانی در فرزندان آنان است. طبیعی است که سرمایه گذاری در آموزش تدبیر و کنترل رفتار بد والدین از ابعاد مختلف مقرون به صرفه است، زیرا بهایی که دولت برای درمان و مقابله با مشکلات رفتاری کودکان و نوجوانان از یک سو و درمان اختلالات روانی نظیر اضطراب می پردازند بسیار سنگین تر است.