بازی درمانگری، روش خاص درمانگری کودکان است که نسبت به سایر روشها، امتیازهای برجسته ای دارد. نخست آن که وسیله بیان و ارتباط در کودک است و بخش مهمی از هر فرآیند درمانگری در کودکان را تشکیل می دهد. به بیان دیگر، کودکان بر خلاف بزرگسالان، در فقدان فرآیندهای ثانویه تفکر و کلامی سازی بیش از آن که بتوانند مسایل شان را به زبان آورند، به بازی در می آورند. دوم اینکه، در این روش که اساساً مورد توجه و استقبال کودکان نیز قرار می گیرد، امکان بررسی دقیق و فردی شده الگوهای رفتاری کودک و پرداختن به تمامی جنبه های مشکل فراهم می شود. بنابراین به نظر می رسد بازی درمانگری در کودکان دارای مشکلات رفتاری و هیجانی متعدد، روش موثری باشد. چنان که برخی صاحبنظران نیز خاطر نشان ساخته اند، مشکلات برون سازی شده، ماهیتی چند بعدی دارند که در برگیرنده نشانه های مختلف، تنوع عوامل موثر در این مشکلات و نحوه تعامل این عوامل با یکدیگر و بالاخره الگوهای متفاوت نحوه بروز اختلال ها و وقوع مشکلات هم زمان است. بدین ترتیب می توان انتظار داشت که بازی درمانگری، با داشتن قابلیت بررسی و درمان هم زمان مشکلات مختلف، به بهترین وجه و به طور موثر در درمان مشکلات برونی سازی شده مورد استفاده قرار گیرد. بازی درمانگری کودک محور شیوه موثر در کاهش نشانه های برون سازی شده کودکان پیش دبستانی است. این شیوه با ایجاد چارچوب ارتباطی ایمنی بخش، کودکان را در بیان درونی ترین و عمیق ترین مشکلات شان یاری می کند. در جریان بازی درمانگری مهارت های ارتباطی و اجتماعی کودکان گسترش می یابد و الگوی دلبستگی ایمن بر روابط کودک و درمانگر حاکم می شود. کودکان در چنین چارچوبی می توانند با بازپدیدآوری مکرر موضوع ها و رویدادهای مهم، احساسات و هیجان های خود را برون ریزی کنند، به بینش جدیدی دست یابند و شیوه های سازش یافته تر حل مساله را برگزینند. بازی درمانگری به کودکان در تنظیم و تعدیل حالت های عاطفی و هیجانی و استفاده از پاسخ های رفتاری دقیق تر و ظریف تر در موقعیت های مختلف کمک می کند. در نهایت به نظر می رسد که مجموعه این عوامل می توانند دریچه تازه ای از امکانات و ظرفیت های شناختی و عاطفی را پیش روی کودکان بگشایند و آنها را قادر سازندن تا هدف های جدیدی را برای خود تعیین و برای به ثمر رساندن آنها تلاش کنند.