میدان های مغناطیسی متنوعی در محیط زندگی انسان وجود دارند. انسان همواره در یک میدان مغناطیسی ثابت استاتیک (میدان مغناطیسی که در آن شدت میدان مغناطیسی ثابت می باشد) که از کره زمین منشأ می گیرد قرار دارد. میدان های الکترومغناطیسی استاتیک و متغیر با زمان (میدان های مغناطیسی که در آنها شدت میدان مغناطیسی با گذشت زمان تغییر می کند) دیگری می توانند به میدان های الکترومغناطیسی زمین اضافه گردند.

امواج الکترومغناطیسی با فرکانس بسیار پایین یا ELF شامل فرکانس های ۳ تا ۳۰۰۰ هرتز است. امواج با فرکانس های از ۳۰۰۰ هرتز، شامل امواج رادیویی، میکرو ویو، مادون قرمز، نور مرئی، امواج UV ، اشعه X و امواج گاما می گردد. امواج میکروویو انرژی لازم برای گرم کردن بافت های بدن را دارا هستند. در حالی که پرتوهای یونیزان ( اشعه ایکس و گاما)، با شکستن باندهای شیمیایی و تشکیل یونها قادر به آسیب به سیستم های بیولوژیک می باشند. امواج الكترومغناطیسی و ELF قادر به ایجاد جریانهای ضعیفی در بدن هستند که توانایی شکستن باندها و گرم کردن بافت ها را ندارند.
استفاده روزافزون از تلفن های همراه به صورت بخشی از زندگی بشر موجب توجه گسترده پژوهشگران به آثار زیستی میدان های الكترومغناطیسی یا EMF ناشی از این تلفن ها شده  است. مطابق گزارش های موجود با وجود آنکه هنوز اثرات زیستی استفاده طولانی مدت از تلفن های همراه به خوبی مشخص نشده است، در حال حاضر صدها میلیون نفر در سراسر دنیا از تلفن های همراه استفاده می نمایند. تلفن های همراه میدان های الکترومغناطیسی با فرکانس های زیاد تولید می کنند. اگرچه این فرکانس ها از گستره وسیعی برخوردارند (MHz
۱۰۰ - ۲۰۰۰ ) اما تلفن های همراه با سیستم جهانی یا GSM معمولا امواجی با فرکانس MHz ۹۰۰ تولید می کنند. همچنین گزارش شده است که نزدیک بودن فاصله گوشی موبایل با سر استفاده کنندگان موجب جذب شدن بخشی از میدان های الکترومغناطیسی در سر می شود. اثرات جهش زایی و سرطان زایی امواج الکترومغناطیسی در بعضی از مطالعات نشان داده شده است.
هم اکنون هر روز بر تعداد افرادی که در اثر مواجهه با میدان های الكترومغناطیسی تولید شده توسط منابعی نظیر خطوط برق فشار قوی، ایستگاههای فرستنده رادیویی و تلویزیونی، تلفن های همراه و ایستگاه های پایه ای آنها (Mobile Base Stations)، مانیتورهای کامپیوتر و وسایل الکتریکی خانگی، از وجود نشانه های بیماری خاصی شکایت دارند، افزوده می شود. به طور معمول از این موارد به عنوان حساسیت زیاد نسبت به میدان های الكترومغناطیسی EHS یاد می شود. ذکر این نکته ضروری است که این اصطلاح غالبا برای افرادی به کار می رود که مطابق اظهارات خودشان، مواجهه آنها با میدان های الکترومغناطیسی منجر به بروز برخی نشانه های بیماری غیر اختصاصی در آنها می شود. بدین ترتیب اطلاق EHS به تنهایی هیچ گاه بر وجود یک رابطه علیتی بین مواجهه با میدان های الكترومغناطیسی و بروز نشانه های بیماری غیر اختصاصی در افراد مورد نظر دلالت ندارد. اثر امواج الکترومغناطیسی بر روی بدن به دو عامل فرکانس و چگالی توان (Power Density) امواج بستگی دارد.