به دلیل اهمیت صلح به خصوص با توجه به اینکه کودکان نسل حاضر به دلیل فضای حاکم بر رسانه ها و اجتماع خود نسبت به کودکان نسل قبل خشن تر و ناسازگار تر هستند؛ پیشنهادهای زیر می تواند در کنترل خشم و آموزش و ترویج آن در جامعه موثر و راهگشا باشد :
۱- درسی با موضوع آموزش مهارت های زندگی با تکیه بر آموزش صلح محور و مدیریت خشم به دروس دوره های مختلف به خصوص دوره پیش دبستانی و دبستان اضافه شود تا صلح و فرهنگ صلح در بین کودکان نهادینه گردد. چرا که دانش آموزی که تحت آموزش مولفه های آموزش صلح قرار می گیرد، هم مفاهیم تئوریک را در مورد خطرات خشونت و امکانات صلح می آموزد و هم مهارت هایی را فرا خواهد گرفت که توسط آنها می تواند در زندگی به شکل غیرخشونت آمیز رفتار کند.
۲- از آنجایی که معلمان و مدیران مجریان اصلی و عامل مهمی در موفقیت اجرای برنامه های درسی هستند و در مواقع لزوم برنامه های را با نیازهای شناختی، عاطفی و روانی- حرکتی فراگیران سازگار می سازند. پیشنهاد می شود که آموزش های ضمن خدمت و کارگاه های آموزشی با موضوع آموزش صلح و روش های یادگیری مشارکتی و یادگیری از طریق همیاری از جمله طرح کاراییتیم، طرح تدریس اعضای تیم و ... در برنامه کاری خود بگنجانند تا معلمان ضمن آشنایی کامل به استفاده از این روش ها در کلاس درس، اقدام نمایند و نتایج این برنامه ها به معلمان تمام دوره ها به خصوص دوره پیش دبستانی و دبستان ارائه شود تا ایشان با آگاهی کامل از اهمیت موضوع بتوانند مفاهیم موجود در این حوزه از جمله: مهارت در حل مسالمت آمیز تعارضها بدون درگیری و خشونت، بکارگیری روش های انسانی در حل تعارضات، تقویت فرهنگ بردباری و محو خشونت و درگیری، التزام عملی به قانون که به نوعی در راستای مقیاس های خود بازداری می باشد در قالب مجموعه ای از آگاهی ها، مهارتها و باورها که دانش آموزان برای رفتار صلح آمیز به آن نیاز دارند را به کودکان انتقال دهند.
٣. یکی از ارکان آموزش و پرورش صلح، توجه و احترام به تنوعات فرهنگی است که از طریق ارتقای رشد اجتماعی در افراد قابل دستیابی است؛ بنابراین پیشنهاد می شود تا معلمان فرصت هایی را نظیر پخش فیلم های آموزنده ای که در آنها تنوعات فرهنگی برجسته اند، بازدید از مراکز و اماکنی که متعلق به اقلیت هاست و ... برای دانش آموزان فراهم کنند که از طریق آنها بحث و تبادل تجارب میان فراگیران و معلمان در این زمینه شکل گیرد.
۴. با توجه به این که خشونت و تعارض ابتدا در اذهان شکل می گیرد، بیشترین تمرکز آموزش و پرورش نیز باید به اصلاح ذهن و رشد قوه تفکر دانش آموزان در زمینه جنگ، صلح، امکانات و خطرات هر یک باشد. در همین راستا پیشنهاد می شود تا مواد کمک آموزشی مناسب جهت ترویج و گسترش فرهنگ صلح تهیه و در اختیار مدارس سراسر کشور قرار داده شود. بر این اساس، ویدیو آموزش های مجازی می تواند وسیله ای قدرتمند جهت ایجاد صلح باشد؛ و مهارت های حل و فصل تعارضات بدون توسل به خشونت را آموزش دهد؛ و این فیلم ها که کلاس های درسی مجازی تلقی می شوند؛ می توانند مثال های ملموسی برای دانش آموزان باشند؛ و سبب تجربه اندوزی دانش آموزان گردد؛ و رفتار مشابهی را انجام دهند.
۶. مدیران و معلمان گردشهای علمی و اردوهای تفریحی برای دانش آموزان برگزار نمایند تا در این اردوها دانش آموزان با مفاهیم همکاری، تصمیم گیری های جمعی، رهبری، حل مشکلات بدون خشونت و تفاهم متقابل، دوستی و ... آشنا گردند.
۷. و در آخر حمایت مدیران آموزش و پرورش از پژوهش های میان رشته ای و انتشار مقالات و نشریات در حوزه مدیریت خشم کودکان و آموزش صلح، شناسایی پژوهش های موفق و تعمیم روش های آن به پروژه های پژوهشی جدید در مقاطع بالاتر و با کمک مجریان.