برآوردهای جهانی نشان می دهد، تقریباً ۱۰ تا ۷۵ درصد کودکان در سراسر جهان دچار اختلال خواب هستند. این اختلال که شیوع آن در سال های اخیر به شدت افزایش یافته است می تواند در شکل هایی مانند؛ مقاومت ساده در رفتن به رختخواب، بیداری های مکرر شبانه، پاراسومنیا و آپنه انسدادی در خواب بروز کند. هر چند شیوع اختلال خواب کودکان در جهان متفاوت است و برخی علت آن را تفاوت قومی می دانند؛ اما عوامل دیگری مانند، عوامل فرهنگی، اجتماعی، الگوی زندگی و نیز عادات غذایی در این تفاوت دخیل است. اهمیت اختلال خواب در کودکان به خاطر پیامدهایی است که ایجاد می کند. تحقیقات نشان داده است که کودکان دارای اختلال خواب؛ رشد جسمی و عملکرد تحصیلی کمتر و نیز شانس افسردگی و اضطراب بیشتری نسبت به سایر کودکان دارند . این کودکان به علت تغییر در کمیت و کیفیت خواب دچار پراشتهاییعصبی می شوند که به نوبه خود با افزایش وزن و فشار خون همراه است. خطر رخداد اختلالات متابولیک شامل؛ اختلال تحمل گلوکز، اختلال مقاومت به انسولین و کاهش لپتین در کودکان با طول مدت خواب کم نیز وجود دارد. اختلال خواب با ایجاد اضافه وزن شانس رخداد خرناس را افزایش می دهد که این مسئله به نوبه خود با افزایش خطر فشار خون و بیماری های قلبی همراه است. مطالعات مختلف نشان داده اند که طول مدت خواب کمتر با میزان دریافت انرژی بیشتر رابطه دارد. دریافت انرژی بیشتر با افزایش وزن و نمایه توده بدنی و سختی در بیدار شدن از خواب همراه است. مصرف کالری بیشتر با طول مدت خواب بالاتر رابطه دارد. پس توصیه می‌شود انسان نه با شکم خالی و گرسنگی بخوابد و نه با شکم پر، زیرا خوابیدن در حالت گرسنگی و با شکم خالی منجر به ضعف و لاغری می‌شود، چون در هنگام خواب، قوای بدن و خون، جهت انجام عملیات هضم و جذب به سمت سیستم گوارش جلب می‌شوند و اگر غذایی در سیستم گوارشی یافت نشود، مواد طبیعی، مخاط و خود سلول‌های بدن و سیستم گوارش به عنوان غذا مصرف می‌شوند. با شکم پر خوابیدن هم باعث انسداد عروق، دیدن خواب بد و کابوس، احساس بختک افتادن روی قفسه سینه، خروپف، سنگینی پس از خواب، خلط ته حلق به هنگام صبح و بوی بد دهان می‌شود.