والدین به دلیل نفوذ و تماس بیشتر با کودکان می توانند در اجرای مداخلات رفتاری در محیط طبیعی زندگی کودک نقش به سزایی داشته باشند. به همین دلیل در دهه های اخیر توجه روزافزونی به گنجاندن آموزش مدیریت والدین در طرح های درمانی اختلال بیش فعالی شده است. خانواده شبکه ای از ارتباطات است که در آن والدین و کودکان در فرایندی دوسویه با هم تعامل دارند. در این مجموعه طرفین قادرند تاثیرات بس شگرفی بر یکدیگر داشته باشند. با تامل در کیفیت روابط والدین و کودک و موشکافی در آن می توان به نقش حساس آنها در ارتباط با کودک پی برد. در همین راستا است که توجه به خانواده به ویژه در درمان اختلالات کودکان اهمیت ویژه می یابد. اکثر آنها وقتی به دوره نوجوانی می رسند از مشکلات خود رهایی پیدا نکرده و گاهی نیز مشکلات جدی تری پیش روی آنها قرار می گیرد. اگرچه رفتارهای بیش فعالی و تکانش گری تا حدی دردوره نوجوانی کاهش می یابد، اما این رفتارها در مقایسه با ۹۵ درصد همسالان در سطح بالاتری رخ می دهد. تحقیقات نشان داده است که کودکان بیش فعال بیش از کودکان بدون مشکل از سوی والدین دستور دریافت می کنند و همچنین سرزنش و توبیخ می شوند. این شیوه، رفتار نامناسب را تقویت می کند. متوقف کرد این چرخ در مورد کودکان با این اختلال اهمیت دارد. به دلیل اینکه کودکان بیش فعال، هم دارای مشکلات تحرکی، بی توجهی و تحصیلی هستند برخورد والدین با آنها خشن است، حتی گاه آنها را کتک زده و به شدت تحقیر می کنند. اطرافیان با تنبیه کودک تلاش می کنند تا توجه و رفتار او را کنترل کنند و روی یک موضوع خاص متمرکز سازند، اما این امر نه تنها موثر واقع نمی شود بلکه کودک را پر از اضطراب و نگرانی می سازد و او را برای مقابله با خواسته های اطرافیان بیش از پیش تحریک می کند؛ بنابراین نه فقط اختلال کودک تخفیف نمی یابد، بلکه لجبازی و نافرمانی او نیز شروع می شود. روشهای درمانی متنوعی برای مواجهه با مشکلات رفتاری، شناختی و هیجانی کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی به کار گرفته شده است. در این زمینه، بخشی ازدرمان ها بر مداخلات فردی و بخشی دیگر بر مداخلات خانوادگی، متمرکز شده اند؛ به نحوی که برنامه های آموزش والدین برای کمک به مدیریت رفتار فرزندشان، روان درمانی فردی برای مدیریت خشم، خانواده درمانی برای بهبود ارتباط، آموزش مهارت های اجتماعی برای افزایش انعطاف پذیری و تحمل ناکامی در بین همسالان و درمان شناختی - رفتاری برای آموزش حل مسئله و کاهش منفی گرایی بوده است. این درمان ها آگاهی کودکان از الگوهای تفکر را که محرک و هدایت کننده رفتار آنهاست، افزایش می دهد و روشهایی را برای مقابله به آنها یاد می دهند. در آموزش والدین بر کل خانواده و تاثیر آن بر کودک تاکید می شود. از فواید این برنامه کاهش رفتارهای مخرب کودکان و بهبود بخشیدن روابط با کودکان و سایر اعضای خانواده است.