پديده کودکان خياباني مشکلي اجتماعي است که از دير باز در کشورهاي مختلف وجود داشته و در دهه هاي اخير به دلايل گوناگون افزايش يافته است. سازمان جهاني بهداشت کودکان خياباني را به چهار گروه تقسيم بندي مي کند:
۱- کودکان خياباني که خانه و خانواده ندارند و در خيابان به سر مي برند
۲- کودکاني که به دلايل مختلف از خانواده خود جدا شده اند و با دوستان خود يا در نقاط متروک زندگي مي کنند
۳- کودکاني که قبلاً بي خانمان بوده اند و در حال حاضر در سر پناهها يا مراکز خاص نگهداري مي شوند
۴- کودکاني که با خانواده خود زندگي مي کنند، اما به علت فقر يا مشکلات ديگر بيشتر وقت خود را در خيابان مي گذرانند
کودکان خياباني با وجود تفاوتهايي که با يکديگر دارند در يک مورد مشترک اند و آن اين است که بيشترين وقت خود را در خيابان مي گذرانند و در نتيجه از بسياري از حقوق و نيازهاي اوليه خود مانند آموزش، بهداشت، امنيت و تغذيه محروم اند.
عوامل موثر در ايجاد و گسترش پديده کودکان خياباني:
۱- عوامل اقتصادي که شامل :فقر، بي عدالتي، بيکاري، فاصله زياد طبقاتي، درآمد کم
۲- عوامل اجتماعي که شامل :ازدياد جمعيت، مهاجرت از روستاها و شهرهاي کوچک به شهرهاي بزرگ يا از کشورهاي ديگر به وي‍‍ژه افعانستان، جنگ و پيامدهاي آن، اعتياد، بزهکار، وجود نگرشها، سنتها و باورهاي نادرست در مورد کودکان از جمله نگرش به کودک به عنوان منبع درآمد.
۳- خانوادگي شامل: خانواده هاي پرجمعيت، خانوده هاي پر تنش، فوت يا جدايي والدين، اعتياد در خانواده، سابقه بزهکاري والدين، خشونت والدين، وجود ناپدري و نامادري، بيماري هاي رواني والدين
۴- عوامل زيستي، رواني مانند بحران هويت، بحران بلوغ، فرار از خانه و مدرسه، اعتياد و بزهکاري
راهکارها:
- شناسايي کودکان خياباني، برقراري ارتباط با آنان و جلب اعتماد آنها با کمک مددکاران اجتماعي
- ايجاد سرپناههاي مناسب برحسب وضعيت کودکان خياباني براي آنان
- ارائه خدمات در زمينه هاي آموزش، بهداشت و مشاره به کودکان خياباني
- زير پوشش قرار دادن خانواده هاي کودکان خياباني و ارائه کمکهاي مالي
- مشخص کردن سازمان مسئول حمايت از کودکان خياباني
- استفاده از مشارکتهاي مردمي در حمايت از کودکان خياباني