فن آوری مدرن سبب شده تا فعالیت روزانه بسیاری از افراد کاهش یابد و امروزه فعالیت های شغلی با حداقل حرکت انجام می شوند. مطالعه های علمی نشان داده اند که کم تحرکی احتمال بروز بیماری هایی مانند اختلال قلبی- عروقی، چاقی، دیابت نوع ۲ فشار خون بالا و برخی از سرطان ها را افزایش می دهد. این بیماری ها از مهمترین دلایل مرگ و میر در کشورهای پیشرفته هستند. از طرفی حضور در فعالیت های ورزشی در برخی از مواقع مشکلاتی را به همراه دارد. یکی از شایع ترین مشکلات، تضعیف دستگاه ایمنی است. در ورزشکارانی که فعالیت های بسیار شدید دارند، احتمال بروز عفونت ها افزایش پیدا می کند. علت افزایش ابتلا به بیماری های عفونی، به ویژه عفونت مجاری تنفس فوقانی در ورزشکارانی که تمرینهای سنگین انجام می دهند به درستی معلوم نیست، اما یکی از مهمترین سازو کارهای پیشنهادی کاهش ایمونوگلوبولین ترشحی است. این کاهش ایمونوگلوبولین ممکن است به علت هورمون کورتیزول باشد. در حین و پس از فعالیتهای بدنی سطح این هورمون افزایش می یابد و افزایش سطح کورتیزول بر لنفوسیت های B اثر گذاشته، تولید ایمونوگلوبولین ها را کاهش می دهد. ترشح کورتیزول با توجه به شدت تمرین، متغیر است. غلظت کورتیزول با تمرین هایی که با شدت بیش از ۶۰ درصد حداکثر اکسیژن مصرفی انجام شوند،  افزایش می یابد. نوع رشته ورزشی، شدت فعالیت، فشار گرمایی و وضعیت بدن (تمرین در شرایط افقی و عمودی) می تواند بر غلظت کورتیزول سرم تاثیر گذار باشد. استرس زا بودن فعالیت یا شرکت در مسابقه های ورزشی، درجه حرارت و انگیزش ورزشکار، سازو کارهای روانشناختی است که کورتیزول سرم را افزایش داده، تغییر دهنده غلظت این هورمون است.همچنین مصرف ویتامین C باعث کم کردن افزایش سطح کورتیزول در ورزشکار می شود. از طرف دیگر تحقیقات نشان داده است، فردی که در فعالیت های متوسط و منظم مثل ورزش های عمومی شرکت می کند، در مقایسه با افراد کم تحرک کمتر در معرض خطر ابتلا به عفونت های تنفسی است. ۸هفته ورزش صبحگاهی منظم می تواند برخی از شاخص های دستگاه ایمنی مخاطی افراد میانسال را بهبود بخشد. توصیه می شود افراد میانسال با انجام منظم هفتگی (حداقل ۳ جلسه در هفته و ۴۵ دقیقه ورزش زیر بیشینه با شدت ۷۵ درصد) آمادگی لازم را برای تقویت برخی از شاخص های دستگاه ایمنی بدن خود به دست آورند.