بر کتیبه سر درِ کتابخانه شهر باستانی تِبس در یونان نوشته شده بود درمانگاه روح. کتاب درمانی یک مفهوم قدیمی است. کتاب درمانی به معنی بازپروری از راه خواندن است. فکر کتاب درمانی از آنجا برخاسته که انسان می تواند با دیگران از راه ادبیات و هنر، ارتباطی درمانگرانه برقرار کند. استفاده از شیوههای غیرپزشکی برای درمان بیماری ها از ادیان شروع شده و بنا بر مستندات تاریخی در انجیل و قرآن مجید هم بر قدرت شفابخش کلمات تاکید شده است. کتاب درمانی یعنی استفاده از مواد خواندنی برگزیده به عنوان مکمل درمان در پزشکی و روانشناسی بالینی و نیز راهنمایی در حل مشکلات شخصی به وسیله مطالعه هدف دار. کتاب درمانی، به ویژه استفاده از داستان برای کودکانی که نمی توانند احساس های خود را به زبان آورند، می تواند کارآمد باشد زیرا آنها با شخصیت های موجود در داستان همانندسازی می کنند. داستان ها در طول سالیان دراز همواره در زندگی بشر از پایگاه ویژه ای برخوردار بوده اند. داستان و داستان درمانی پیشینه ای به درازای تاریخ دارد؛ تا آنجا که در کتاب های مقدس انجیل و قرآن نیز رویکردهای مهم برای آموزش شیوه های درست زندگی با استفاده از استعاره ها، حکایتها و داستان های قوم ها و مردمان گوناگون برای دیگران آورده شده است. در واقع داستان ابزاری برای کمک به کودکان، نوجوانان، بیماران و سایر افراد برای مقابله با مشکلات جسمی، روحی و روانی خود است. بسیاری از روان شناسان، روان پزشکان و کتابداران خواندن کتاب را به عنوان بخشی از فرایند درمان بیمار توصیه می کنند. امروزه در کشورهای پیشرفته کتاب درمانی به وفور و به طور موثری در محیهای اجتماعی هم چون بیمارستان ها، مدارس، دارالتادیب ها، مراکز مشاوره و زندان ها، برای درمان اختلالات شایع روانی نظیر افسردگی به کار می رود.