هنگامی که موها رشد دوره ای، آناژن و فاز تلوژن یا خوابیده را آغاز می کنند، خواص میکروسکوپی ویژه ای دارند که از روی آنها می توان دوره رشد مو را تعیین کرد. در طول فاز آناژن، موها رشد فعالی دارند و مواد روی بدنه مو به وسیله سلولهای موجود در فولیکول رسوب می کند. با فعالیت متابولیکی و تقسیمات سلولی، بر روی و اطراف برآمدگی پوستی (زائده های بافتی)، ریشه مو طی فاز آناژن رو به بالا رشد کرده تا اجزاء اصلی مو (مدولا، کورتکس، کوتیکول و غلاف همراه ریشه) شکل گیرد. در طول فاز تلوژن، فولیکول ها (غدد ترشحی) در حالت خوابیده یا ایستا هستند. از طرفی دوره انتقال بین فاز آناژن و تلوژن، فاز کاتاژن نامیده می شود. موها معمولاً در طول فاز تلوژن از بین می روند. مثالی از ریزش طبیعی را هنگامی که شخص موهای سر خود را شانه می کند، می توان مشاهده کرد. هر مو در هر فازی که باشد دارای یک ساقه است که از پوست بیرون می آید و یک ریشه دارد که در عمق پوست بوده و همراه این قسمت لااقل یک حفره چربی و یک عضله راست کننده مو وجود دارد. ریشه مو به وسیله لوله ای از جنس اپیدرم و درم به نام فولیکول مو احاطه شده است. این فولیکول ها در انتهای عمقی مو ایجاد برجستگی می کنند که پیاز مو نامیده می شود. در وسط انتهای عمقی مو برآمدگی به شکل عدد۸ وجود دارد که پاپیلا نام دارد و از بافت همبند و مویینه های ظریفی پر شده است. در ساختمان مو از داخل به خارج سه قسمت تشخیص داده می شود:
۱- مغز مو (مدولا): عبارت است از یک استوانه به قطر ۲ تا ۳ سلول که در محور مرکزی قرار دارد. سلولهای مدولای مو مکعبی فشرده و شاخی بوده، گاهی به وسیله حبابهای هوا از یکدیگر مجزا می شود.
۲- قشر مو(کورتکس): ضخامت عمده مو مربوط به ناحیه قشری یا کورتکس است. کورتکس مو از سلولهای دوکی پهن اسیدوفیل و شاخی شده تشکیل یافته که ذرات ملانین را از مانوسیت ها دریافت داشته است. در موهای سیاه که سلولهای کورتکس آنها ملانین بیشتری دارد، تیروزین به خوبی اکسید نشده و در کورتکس موهای سفید رنگدانه از بین رفته است.
۳- پوسته (کوتیکول): بیرونی ترین پوشش مو بوده و به صورت لایه بسیار نازکی از یک طبقه سلول پهن است که هر سلول بی هسته و شاخی شده، آن قسمت از سلول مجاور را می پوشاند. همین امر باعث شکل گیری فلس ها و پولک هایی به حالت نیمه نیمه شده که روی هم قرار گرفته و جهت آنها به سوی انتهای نوک مو است.