بی تحرکی در بین کودکان رو به افزایش است و مهمترین مشخصه آن شیوع چاقی در بین این قشر است. بخشی از این بی تحرکی ناشی از فناوری مدرن است که فعالیت بدنی افراد را کاهش داده، به کاهش فرصتهای فعالیت های انسانی منجر شده و سبک زندگی فعال و پویای سابق افراد را با سبک زندگی بی تحرک (سبک زندگی ساکن) جایگزین کرده است. به طوری که برخلاف گذشته کودکان برای رفتن به مدرسه بیشتر از وسیله نقلیه شخصی یا عمومی استفاده می کنند، زمان کمتری را به کلاس تربیت بدنی اختصاص می دهند، یا از آن کناره گیری می کنند و اغلب اماکن مناسبی برای فعالیت خارج از مدرسه ندارند. از طرف دیگر، زمان بیشتری را صرف بازی های رایانه ای، ساکن و ... می کنند. تحقیقات نشان داده اند که فعالیت بدنی نقش مهمی در کنترل و پیشگیری بسیاری از بیماری ها و به ویژه چاقی دارد. فعالیت بدنی به هر شکلی از حرکت بدنی که توسط یک عضله یا گروهی از عضلات اجرا می شود و در نهایت به افزایش مصرف انرژی منجر می شود، اشاره دارد. با توجه به مشکلات و پیامدهای بی تحرکی و درصد زیاد کودکان بی تحرک، نیاز شدیدی به افزایش درک عوامل موثر در ارتقای فعالیت بدنی در این قشر است. کودکان آینده ما هستند، از این رو فراهم ساختن محیطی سالم برای رشد و پرورش مناسب آنها جزء اهداف و ماموریت های مهم هر جامعه و هر خانواده ای است. که در این میان خانواده نقش مهمی دارد زیرا، اولاً بخش زیادی از وقت کودکان به ویژه، در سال های اول زندگی آنان در خانواده می گذرد؛ ثانیاً بعضی والدین بسیار در تجربه ورزشی کودکانشان درگیرند و اعضای خانواده در این بین می توانند نقش های متفاوتی مانند مربی، راننده، حامی مالی، تماشاگر و لیدر را بر عهده گیرند. ثالثاً به سبب اینکه ورزش یک زمینه گستره عمومی است، والدین فرصت های چندی برای دادن بازخورد خاص و فوری به کودکشان دارند. از طریق این بازخورد والدین می توانند به طور مثبتی بر لذت بردن کودکشان از ورزش و شناخت ازخود تاثیر گذارند.