در مورد جایگاه ورزش در زندگی بیماران دیابتی نوع ۲ اتفاق نظر بیشتری وجود دارد در صورتی که اثرات ورزش در دیابت نوع ۱ کمتر روشن شده است. وجود این ابهامات از یک طرف و از طرف دیگر آشنایی کم با چگونگی تجویز ورزش به این بیماران، باعث می شود تا بهره کودکان دیابتی از مزایای شرکت در فعالیتهای ورزشی محدود شود. معمولا افراد جوانی که دچار عوارض دیابت نیستند و کنترل متابولیکی خوبی دارند می توانند با اطمینان در رشته ورزشی مورد علاقه خود، حتی در سطوح قهرمانی شرکت کنند اما بهتر است که از ورزش های پرخطری مانند صخره نوردی، غواصی، سقوط آزاد و به طور کلی رشته های ورزشی که در صورت کاهش هوشیاری برای خود یا سایر افراد ایجاد خطر کند، پرهیز شود. مطالعات اخیر نشان می دهد که امکان شرکت کردن مبتلایان به دیابت نوع ۱ بدون عارضه که کنترل متابولیکی مناسبی دارند، در تمام سطوح ورزشی از تفریحی تا حرفه ای وجود دارد. اما یک فرد دیابتی که زندگی غیرفعال داشته و تصمیم به شروع ورزش گرفته است باید توصیه کرد که ورزش را با کمترین شدت و مقدار آغاز کند و به تدریج در طی چند هفته تا چند ماه، مدت و شدت را زیاد کند. برای دوری جستن  از نیاز به ایجاد تغییرات بزرگ در دوز انسولین و رژیم غذایی از روزی به روز دیگر، بهتر است که در صورت امکان برنامه ورزش ورزشکار دیابتی دست کم چهار تا پنج روز از هفته را شامل شود. همانند افراد غیردیابتی، در این افراد نیز شروع فعالیت ورزشی باید شامل دوره گرم کردن، تمرینات کششی و بعد از پایان ورزش، دوره سرد کردن باشد. برای گرم کردن پنج تا ده دقیقه فعالیت سبک هوازی (دو آرام، دوچرخه ثابت و ...) جهت آماده سازی عضلات، قلب و سیستم تنفسی استفاده می شود. بعد از آن پنج الی ده دقیقه به عضلات ورزشی اصلی پرداخته می شود. بعد از پایان تمرین ورزشی به مدت پنج تا ده دقیقه فعالیتی شبیه به دوره گرم کردن برای بازگرداندن تدریجی ضربان قلب به سطح قبل از ورزش انجام می شود.

توصیه های کلی:
پایش گلوکز خون: در صورتی که در فعالیت روزانه تغییری ایجاد شود، دست کم دوبار و ترجیحاً چهار بار در روز گلوکز خون اندازه گیری گردد. هنگام تغییر برنامه ورزشی باید قند خون، ساعت یک تا دو بامداد اندازه گیری شود.
کم کردن نوسان فعالیت: برای دوری جستن از نیاز به ایجاد تغییرات زیاد در دوز انسولین، دارو و رژیم غذایی، بهتر است که برنامه ورزشی بیمار دیابتی حداقل چهار تا پنج روز از هفته را شامل شود.
افزایش تدریجی شدت و مقدار فعالیت: به فرد دیابتی که زندگی غیرفعال داشته و تصمیم به شروع ورزش گرفته است باید توصیه کرد که ورزش را با کمترین شدت و مقدار آغاز کند و به تدریج در طی چند هفته تا چند ماه، مدت و شدت را زیاد کند.
توجه به حداکثر اثر انسولین: ورزشکاری که در درمان خود از انسولین بهره می گیرد باید توجه داشته باشد که زمان حداکثر تاثیر انسولین مصرفی اش با زمان انجام ورزش یکی نشود.
پیشنهادهایی در مورد تزریق انسولین و ورزش: انسولین در محل معمول تزریق شود و برای اطمینان از اینکه سوزن وارد عضله نشود دقت لازم به عمل آید. در یادگیری میزان کاهش دوز انسولین بر حسب نوع ورزش، طول مدت و زمان انجام ورزش تلاش شود. اندازه گیری مکرر قند خون به خصوص هنگام انجام فعالیت های غیر معمول انجام شود.
اهمیت دادن به دوره های گرم گردن و سرد کردن و تمرینات کششی