نگاهی دقیق به فعالیتهای موسیقایی و نیز عناصر موجود در موسیقی پاسخ واضحی را برای چگونگی ارتباط آموزش موسیقی با توانایی هوشی کودکان فراهم می کند. دروس موسیقی مستلزم توجه متمرکز برای مدت زمان طولانی است. یادگیری رمزگشایی الگوهای پیچیده نمادهای بصری، خواندن نت های موسیقی، یادسپاری قطعات طولانی موسیقی، یادگیری قواعد شکل گیری الگو که ساختارهای خاص موسیقی یک سرزمین را تعریف می کند مانند فواصل، گام ها، آکوردها و توالی آن، از جمله این موارد است.
در این بین ماهیت گروهی بودن فعالیت های موسیقایی می تواند این ارتباط را پر رنگ تر و قوی تر سازد چرا که تفکر کودک به طور اساسی در طی تجربه های اجتماعی او رشد می کند. کارکردهای عالی ذهن، وقتی بوجود می آیند که کودک با دیگران روابط واقعی داشته باشد. در حقیقت، تجارب موسیقایی مستمر، شبکه ای از کنشهای متقابل خلق می کند که این امر باعث افزایش گذرگاههای عصبی و ارتباطات نورونها در مغز می شود. از طرفی نتایج پژوهشها حاکی از آن است که حضور در مدرسه، به خصوص وقتی که آموزش در قالب کلاس های کوچک ارائه می شود، باعث افزایش هوش می شود. بر این اساس موسیقی نیز چون در قالب گروههای کوچک و یا انفرادی آموزش داده می شود، می تواند باعث افزایش هوش شود، چرا که هم مشابه آموزش مدرسه ای است و هم برای کودکان لذت بخش است.