به دنبال بروز کمر درد، انجام ورزش می تواند به برگشت هماهنگی، قدرت و عملکرد بیمار کمک کند. ورزش با افزایش قدرت، انعطاف پذیری و خستگی پذیری (تحمل) و همچنین تغییرات رفتاری- روانی سبب افزایش عملکرد بیمار و کاهش درد می شود. افزایش سطح فعالیت عضلات اطراف ستون فقرات و افزایش قدرت آنها در طی ورزش های ویلیام سبب بهبود عملکرد بیمار و کاهش میزان درد می شود. طی ورزشهای ویلیام عضلات سرینی بزرگ، عضلات شکمی و ستون فقرات کمری وارد عمل شده  افزایش قدرت، انعطاف پذیری و افزایش تحمل و هماهنگی که به دنبال این ورزشها ایجاد می شود سبب کاهش درد و افزایش عملکرد بیمار می شود. اخیراً توجه زیادی به اولویت بازآموزی عضلات ثبات دهنده موضعی و کوچک ستون فقرات می شود. این عضلات با چسبندگی به ستون فقرات و چسبندگی بین مهره ای برای ثبات بین سگمان های مختلف ستون فقرات بسیار مناسب هستند. این عضلات شامل مولتی فیدوس، عرضی شکم و مایل های شکمی هستند که در برابر عضلات بزرگ مستقیم شکمی و کمری که برای حرکات بزرگ اختصاصی شده اند، قرار دارند. برای بازآموزی این عضلات فعالیت ایزومتریک کوچک و پیشرفت آن در کارهای روزمره پیشنهاد شده است. بعضی معتقدند که وقتی بی ثباتی در ستون فقرات وجود دارد، حرکت به طور ناصحیح اتفاق می افتد و الگوی حرکتی، هماهنگی عصبی - عضلانی افزایش یافته و ریسک آسیب در ستون فقرات افزایش می یابد.