کراسفیت یکی از رشته‌های ورزشی نوظهور است که در طول ۱۰ سال اخیر توجه بسیاری از علاقه مندان به ورزش را به خود جلب کرده است. کراسفیت در واقع یک برنامه آماده‌سازی بدنی است که طی آن حرکات متنوع عملکردی در ترکیب با تمرینات قدرتی با شدت بالا و بصورت پیوسته و عمدتاً دایره‌ای انجام می‌شوند. این رشته ورزشی در ابتدا جهت آماده سازی افراد نظامی ارائه شده بود، اما رفته رفته در بین جوامع غیرنظامی نیز گسترش یافت .

کراسفیت بر اساس مجموعه پیچیده‌ای از تمریناتی که عمدتاً افراد نظامی به آن نیاز دارند و از ترکیب حرکات رشته‌های وزنه‌برداری، ژیمناستیک، بدنسازی، دومیدانی و با استفاده از وسایل تمرینی نظیر کتل‌بل و انواع توپ‌های تمرینی ایجاد شده است. تمرینات متنوع کراسفیت معموال با شدت بالا، در کمترین زمان ممکن و با کمترین زمان استراحت و با تعداد تکرار زیاد اجرا می‌شوند. این شکل از تمرینات به همراه ویژگی دایره‌ای بودن حرکات، باعث می‌شود که استقامت و قدرت عضلانی بصورت همزمان توسعه یابند. نتایج تحقیقات حاکی از آن است که انجام ورزش کراسفیت می‌تواند موجب توسعه چشم‌گیر فاکتورهای آمادگی جسمانی شود. انجام تمرینات کراسفیت می‌تواند موجب بهبود ظرفیت‌های متابولیک، حداکثر اکسیژن مصرفی و همچنین ترکیب بدنی ورزشکار شود. با این حال در کنار تمامی مزایایی که برای کراسفیت گزارش شده است، نگرانی هایی در مورد ریسک بالای آسیب دیدگی در این رشته ورزشی نیز وجود دارد. ماهیت انجام حرکات کراسفیت به دلیل شدت بالای حرکات و تعداد تکرار بالا و همچنین کم بودن زمان استراحت بین حرکات، آسیب زا می باشد. اکثر حرکاتی که در ورزش کراسفیت انجام می شود، تکنیک های منحصر به فرد خود را دارند و بخصوص زمانیکه این حرکات بصورت تکراری و تا رسیدن به مرز واماندگی اجرا می شوند، از میزان کیفیت اجرای حرکات کاسته می شود؛ همین امر ریسک بروز آسیب در مفاصل مختلف بدن را افزایش داده و می تواند منجر به بروز آسیب دیدگی شود. اندام فوقانی رایج ترین موضوع بدن برای بروز آسیب در بین ورزشکاران کراسفیت ایرانی می باشد. غالب حرکات کراسفیت برگرفته از رشته های ژیمناستیک و وزنه برداری می باشد. از آنجائیکه مفصل شانه در خلال تمرینات کراسفیت مداماً در معرض اجرای حرکات دشوار و پرفشار است که مفصل را به دامنه انتهایی حرکت می برد، طبیعی است که استعداد بیشتری برای ابتلا به آسیب های اسکلتی- عضلانی و بخصوص از نوع عضلانی - تاندونی داشته باشد. از سویی دیگر مفصل شانه به دلیل نوع آناتومی خاصی که دارد، بالقوه آسیب پذیر می باشد. چرا که در این مفصل ثبات و استحکام فدای حرکت پذیری شده است. شیوع بالای آسیب های ناحیه ستون فقرات و کمر نیز می تواند به دلیل فشار بالای تمرینات و اجرای حرکات سنگین بصورت متوالی باشد. همان طور که پیش از این نیز بیان شد ماهیت رشته کراسفیت، اجرای حرکات سنگین بصورت متوالی و با حداقل زمان استراحت بین حرکات می باشد. بخصوص که اگر این حرکات برگرفته شده از ورزش وزنه برداری باشند. گرم کردن مناسب بدن پیش از اجرای حرکات این رشته ورزشی، علاوه بر آمادگی فیزیولوژیک بافتهای بدن، آمادگی روانی ورزشکار را نیز ارتقاء می بخشد. این مطلب از این جهت اهمیتی دو چندان دارد که ورزش کراسفیت به دلیل ماهیت خاصی که دارد، هیجانات بالایی را می طلبد و ورزشکار علاوه بر آمادگی جسمانی بالا، می بایست از آمادگی روانی بالایی نیز برخوردار باشد. لذا گرم کردن مناسب بدن، می تواند نقش چشمگیری در کاهش خطر بروز آسیب در این رشته ورزشی داشته باشد. تحقیقات نشان داده است که ورزشکاران کراسفیت کار بیشتر در ۱۵ دقیقه ابتدایی و انتهایی تمرین نسبت به سایر زمانهای تمرین و یا مسابقه آسیب می بینند. ممکن است یکی از دلایل این موضوع عدم آمادگی فیزیولوژیک بافتهای مختلف بدن برای اجرای حرکات پرفشار کراسفیت باشد. طبیعی است که در انتهای تمرینات خستگی یکی از عواملی است که بر عملکرد ورزشکار تاثیر گذاشته و می تواند موجب بروز آسیب شود. اینجاست که نقش مربی در جهت راهنمایی صحیح ورزشکار خود با هدف جلوگیری از بروز آسیب بسیار اهمیت پیدا می کند.