بارداری از حساس ترین و مهمترین مراحل زندگی زنان است. این دوره با تغییر نیازهای روان شناختی (مانند افزایش اضطراب و افسردگی) و نیازهای جسمانی (مانند افزایش وزن و برون ده قلبی) همراه است. از طرف دیگر مشخص شده است که فعالیت جسمانی منظم دارای اثرات مثبتی از نظر جسمی روانی بر افراد می باشد. علی رغم این مطلب، حدود ۶۰ درصد زنان حامله فعالیت های ورزشی خود را در زمان حاملگی حذف می کنند. می توان گفت که حاملگی باعث می گردد که زنان در این دوره از زندگی، فعالیت ورزشی خود را متوقف کرده و یا آن را کاهش دهند. در عین حال که بسیاری از مطالعات نشان دهنده اثرات مفید ورزش بر مادر و جنین و گذراندن یک حاملگی بدون مشکل می باشد و علی رغم اطلاع از تظاهرات فیزیولوژیک ورزش در طول حاملگی، هنوز درک جامع و دقیقی از اثرات ورزش با شدت های مختلف و زمان های متفاوت در زمان حاملگی، بر مادر و جنین وجود ندارد. انجمن متخصصات زنان و مامایی آمریکا در سال ۲۰۰۲ بیان می کند که زنان حامله در صورت فقدان اختلالات پزشکی و مامامی می توانند در اغلب روزهای هفته به فعالیتهای ورزشی که عوارض بالقوه برای جنین نداشته و ایجاد صدمه مستقیم به شکم مادر نمی کند، با شدت متوسط و با زمان حدود ۳۰ دقیقه بپردازد. از جمله اثرات مثبت ورزش منظم در زمان حاملگی می توان به کاهش غلظت گلوکز خون مادران دیابتی، کاهش میزان کمردرد، افزایش سلامت روانی و بهبود کیفیت زندگی، افزایش عملکردهای جسمی مادر و بهبود وضعیت بدنی زن باردار اشاره کرد. البته اثراتی همچون افزایش درجه حرارت بدن مادر و احتمال آسیب به جنین، کاهش رشد جنین در اثر کاهش خون رسانی جفت، کاهش دسترسی جنین به گلوکز در اثر کاهش قند خون مادر نیز می تواند از عوارض ورزش در دوران حاملگی باشد.