قطر مو را می توان به عنوان فاکتور اصلی جهت ارزیابی توده مو بکار برد. قطر موی انسان از۴۰ تا ۱۲۰ میکرون متفاوت است که در این زمینه به موهائی که قطرشان کمتر از ۶۰ میکرون باشد، ظریف، به موهایی که قطر ما بین ۶۰ تا ۸۰ میکرون دارند، متوسط و موهایی که قطر آنها بیشتر از ۸۰ میکرون می باشد، ضخیم گفته می شود. امروزه قطر مو را فاکتور دقیق تری از شمارش موها جهت ارزیابی توده مو می دانند. بررسی قطر موها می تواند در پیش آگهی درمان انواع ریزش مو و حتی پیش بینی امکان ریزش مو قبل از بروز آن موثر باشد. متاسفانه اقدامات زیادی در جهت افزایش قطر مو نمی توان انجام داد، ولی می توان با یک رژیم غذایی متعادل و مغذی قطر مو را در حداکثر مقدار خود نگه داشت. قطر مو در مردان با الگوی آندروژنی ریزش مو، با گذشت زمان کاهش می یابد؛ بطوریکه مقدار متوسط کاهش قطر مو را در این افراد حدود ۱ میکرون در سال تخمین زده اند. بر حسب سن، جنس افراد، تیپ پوست، تیپ ریزش مو و رشد موها پس از درمان، قطر موها متفاوت می باشد و بویژه این تغییرات بر حسب سن نیز متفاوت می باشند. خانم های باردار معمولاً ریزش موی کمتری دارند ولی پس از زایمان، به خصوص پس از ۲-۳ ماه به علت تغییرات هورمونال، ریزش موها آغاز می شود. پس از این مدت مجددا موهای مناطق ریخته شده رشد می کنند و علاوه بر دانسیته موها، قطر موها، نیز در این تغییرات و پروسه فیزیولوژیک متغیر می باشند. موها نه تنها تحت تاثیر هورمونهای جنسی به ویژه آندروژن ها هستند، بلکه تحت تاثیر هورمون های تیروئیدی و اپی نفرین نیز قرار دارند. مو به طور مداوم رشد نمی کند، بلکه دوره های رشد و استراحت متناوبی دارد و مدت این دوره ها در مناطق مختلف بدن متفاوت است. نوع خاصی از ریزش مو با عنوان ریزش موی آندروژنیک هم در افراد مذکر و هم در افراد مونث دیده می شود. مطالعات نشان داده اند که قطر مو ارتباط مثبت معنی داری با سطح آندروژن دارد و با بررسی قطر مو ها می توان در پیش آگهی درمان انواع ریزش مو و حتی پیش بینی امکان ریزش مو قبل از بروز آن موثر باشد.