دو دسته اصلی در روند سالمند شدن پوست دخالت دارند: علل داخلی و علل خارجی. اشعه فرابنفش خورشید از مهمترین عوامل خارجی است که سبب پیری زودرس پوست و ایجاد آسیبهای آفتابی می شود، همچنین خطر سرطانهای پوست بر اثر تماس مزمن و طولانی مدت با نور آفتاب و یا آفتاب سوختگی افزایش می یابد. مهمترین عامل داخلی همان ساعت بیولوژیک بدن هر فرد است که بطور طبیعی فرد را به سمت سالمندی می برد. تغییرات طبیعی که با سالمند شدن در بدن اتفاق می افتد در پوست تاثیراتی ایجاد می کند که بدین قرار است:

- اتروفی اپیدرم: کاهش ترن اور سلولی که می تواند با کاهش قدرت ترمیم زخم و کاهش پاسخ ایمنی در پوست خود را نشان دهد.

- کاهش حس در پوست

-خشکی پوست که به دلیل کم شدن چربیهای اپیدرمال و کم شد سبوم می باشد

- کم شدن موها

- کاهش تعریق و کاهش راکتیویتی عروق  یکی از تغییرات اجتناب ناپذیر در مسیر ساعت بیولوژیک بدن رسیدن به میانسالی و ایجاد یائسگی است. اگرچه این اتفاق عمدتا در زنان رخ می دهد و مطالعات در این جنس صورت گرفته است، اما پدیده یائسگی در مردان نیز مورد بحث است.

تعریف یائسگی: به قطع شدن سیکل قاعدگی نرمال زنانه به مدت یکسال گفته می شود. این اتفاق در بین سنین ۴۵-۵۵ سالگی رخ می دهد و به دلیل تغییرات هورمونال و فیزیولژیک بدن می باشد.

عواملی که سن یائسگی را تحت تاثیر قرار می دهند: ارث- سیگار کشیدن- تعداد زایمان- فاکتورهای اجتماعی اقتصادی- تماس با سموم و تغذیه می باشد. به نظر می رسد که شروع یائسگی در زنان کشورهای در حال توسعه نسبت به کشورهای غربی، کمی زودتر باشد. یائسگی زودرس هم در سنین کمتر از ۴۰ سالگی ممکن است ایجاد شود که عمدتا مربوط به عوامل مانند جراحی، رادیوتراپی، عفونتهای ویروسی، اختلالات نقایص هورمونی یا ژنتیکی، بیماریهای سیسمیک می باشد.
تغییرات پوست در یائسگی: در سنین حوالی یائسگی همگام با کم شدن ترشح استروژنهای تخمدانی تغییراتی در پوست رخ می دهد. اگرچه مکانیسم اثر استروژن بر پوست کاملا شناخته شده نیست اما دو نوع رسپتور استروژنی آلفا و بتا بر روی کراتینوستها، فیبروبلاستها و ملانوسیتهای پوست یافت شده اند که نشان می دهند پوست یکی از ارگانهای هدف استروژنی است. کاهش هورمونهای تخمدانی و افزایش نسبی سطح اندروژنها در بدن در سنین یائسگی مسبب بسیاری از تغییرات از جمله در پوست و مو می باشد.