شیر مادر به عنوان منبع ایده آل تغذیه نوزاد شناخته شده است. تغذیه با شیر مادر برای تمامی شیرخواران به عنوان تغذیه ارجح مطرح می باشد و باید تا سن ۶ ماهگی به شکل انحصاری ادامه یابد. شیر مادر به نحو منحصر به فردی با نیازهای شیرخوار مطابقت می کند و به همین دلیل مناسب ترین غذا برای شیرخوار است. در شیرخوارانی که با شیر مادر تغذیه می شوند اسهال، خونریزی روده ای، برگردان شیر، کولیک و اگزمای آتوپیک کمتر دیده می شود و کمتر دچار آلرژی های خاص و بیماری های مزمن در طول زندگی می شوند. در تمام دنیا و از جمله ایران بیمارستانهای دوستدار کودک سعی می کنند تغذیه با شیر مادر را آموزش و ترویج دهند. عوامل مختلف مانند شرایط مادر و نوزاد، حمایت محیطی، شهری بودن، جدایی مادر و فرزند، کاهش حمایت اطرافیان، سرو غذای کمکی قبل از پایان ۴ ماهگی، باورهای غلط، میزان آگاهی والدین، اشتغال مادران، ناکافی بودن شیر مادر، بیماری های مادر و کودک، حاملگی مجدد، نوع زایمان و مانند آن، از جلمه عوامل موثر بر تغذیه نشدن انحصاری با شیر مادر است. اگرچه شروع تغذیه در اغلب موارد با شیر مادر می باشد، اما امتداد و تداوم شیردهی بویژه شکل انحصاری با شیر مادر در بسیاری از موارد نادیده گرفته می شود که در این بین شناسایی عوامل موثر بر عدم شیردهی مادران می تواند در برنامه ریزی های مرتبط با ترویج تغذیه با شیر مادر مفید باشد و پیشنهاد می شود نسبت به آموزش مستمر مادران در دوران بارداری و پس از آن درخصوص تغذیه انحصاری با شیر مادر در سنین زیر ۶ ماهگی اقدام شود.