افراد از عادات رفتاری منحصر به فردی برای خوابیدن پیروی می کنند. اما آنچه مسلم است عادات خواب تاثیر به سزایی بر روند خواب دارد. عادات نامناسب بهداشتی و ابتلا به برخی مشکلات خواب حاصل از شرایط جسمی، روانی، محیطی و یا وراثتی است که میزان خواب مطلوب را کاهش داده و سلامتی فرد را به مخاطره می اندازد. عادات خواب در دوران کودکی با توجه به زمینه های فرهنگی و خانوادگی شکل گرفته و فرد در طول عمر سعی در حفظ آن خواهد نمود. پیروی از عادات و رفتارهای نامناسب، کیفیت و کمیت خواب مطلوب را کاهش داده و به تدریج کودک را دچار عوارض بسیاری می نماید. از این عوارض می توان به عوارض رفتاری- روانی (تحریک پذیری)، بروز عوارض جسمانی(سردرد، دل درد)، پرخاشگری و ناسازگاری اشاره نمود. با رسیدن کودکان به سنین مدرسه انتظار می رود در ادامه روند طبیعی رشد و تکامل، الگوهای خواب تثبیت شده و رفتارهای نامطلوب خواب سیر نزولی یابند. تداوم رفتارهای نامطلوب خواب در سنین مدرسه، گاه لزوم پیگیری و درمان را مطرح می سازد. تحقیقات نشان داده است که با رسیدن به دوران نوجوانی، مشکلات خواب نه تنها برطرف نشده بلکه به تدریج عوارض ناشی از کم خوابی عادتی و بیمار گونه در کودک پدیدار گشته است. بنابراین دوران کودکی زمانی مناسب جهت آموزش و پیگیری عادات صحیح خواب می  باشد. صاحبنظران معتقدند جداسازی محل خواب کودک و والدین، درسنین مدرسه جهت کسب استقلال روانی کودک حائز اهمیت است. بروز مشکلات خواب در کودکان گاهی اوقات از وجود تعارضات روانی خاص منشاء می گیرد که با شناسایی به موقع آن در این سنین می توان کودک را از لحاظ روانی- رفتاری در شرایط بهتری قرار داد. شاید با بررسی های بیشتر در سطح جامعه و موقعیت های بالینی بتوان مشکلات و عادات ناصحیح خواب را شناسایی و نسبت به رفع آنها اقدام نمود تا به این طریق بتوان کودکان را به سطح بالاتری از سلامت جسمی- روانی- اجتماعی رساند و از سوی دیگر با شناسایی زود هنگام کودکان دارای زمینه های روانی آینده ای بهتر را برای آنان فراهم ساخت.