شب ادراي به دو نوع اوليه و ثانيه تقسيم مي شود. اگر کودک در طي روز خشک باشد، علل پزشکي مانند مثانه نورولوژيک و اختلال آناتوميک رد مي شود. شب ادراري ثانويه ممکن است علامتي از مشکلات روحي - اجتماعي و يا هيجاني باشد. گرفتن تاريخچه و انجام آزمايش کامل ادرار، بيماري هاي ديابت و عفونت ادراري را رد مي نمايد. معاينه عصبي جهت رفلکس نخاعي تحتاني مهم است. والدين مي گويند کودک رختخواب خود را هنگامي که در خواب عميق قرار دارد،‌ خيس مي کند اما هيچ ارتباطي بين مراحل خواب و شب ادراري موجود نيست. زنگ خواب، مي تواند خيلي موثر باشد، به خصوص در بچه هايي که در سن مدرسه هستند و خود مايل به توقف اين مشکل مي باشند. از آنجا که بچه ها ممکن است شب ها با صداي زنگ بيدار نشوند، والدين مجبور هستند که درگير اين مساله شده و کمک نمايند. پس از حصول خشکي بستر بايد به کدک در هنگام خواب مقداري محروميت از آب داد تا نتايج طولاني مدت تري حاصل شود. تمرين تربيت مثانه ممکن است با افزايش ظرفيت مثانه به پيشگيري از اين امر کمک کند. هيپنوتراپي  هم ممکن است مفيد باشد. دارو درماني نظير دسموپرسين و ايمي پرامين ايجاد دوران بهبودي کوتاه مدت مي نمايند و ديه نشده که شب اداري را درمان کنند اما مي توانند شدت را کاهش دهند ولي بايد عوارض جدي آنها نظير هيپوناترمي و تشنج در نظر گرفته شود. سنی که کودک در آن توانایی کنترل مثانه خود را کسب می‌‌کند تا حد زیادی به جنسیت کودک، نحوه رشد و نمو و بلوغ او و نیز سلامت عمومی فیزیکی و عاطفی کودک بستگی دارد. برای رفع مشکل شب ادراری در کودکان می‌توانید به یک متخصص اورولوژی مراجعه کنید. احتمالاً بهترین زمان برای مراجعه به پزشک هنگامی است که سن کودک به حدود ۵ تا ۷ سال رسیده است. در صورتی که هر گونه علائم فیزیکی یا رفتاری دیگری در کودکانی که مشکل شب ادراری دارند دیده شود، باید بدون تأخیر توسط پزشک مورد معاینه قرار بگیرد تا بیماری یا عامل زمینه‌ای که باعث آن شده است، مشخص شود.