سیستم شنیداری اولیه انسان در یادگیری صداها و زبان مادری بسیار موثر است. به عنوان مثال مغز نوزادان صداها را از جریان پیوسته گفتار جدا می کند. توانایی های نوزادان در یادگیری و سرعت حیرت آور این یادگیری که در نوزاد در حال خواب روی می دهد، نشان می دهد که مغز نوزادان قدرت زیادی در تمایز میان۳۰ هجا، گروه بندی آنها، نگهداشتن این اطلاعات در حافظه و واکنش به هجاها با محتوای اطلاعاتی بالا دارد. نوزادان به ویژگی های نواختی گفتار واکنش نشان می دهند و زبان بومی مادری شان را ترجیح می دهند و حتی هنگام گریه کردن تکرار ملودی و شدت یاد گرفته شده از زبان بومی شان را مدیریت می کنند. بنابراین به نظر می رسد مغز نوزادان در یادگیری جنبه های نوایی زبان مادری بسیار توانمند است. مغز نوزادان قویاً نسبت به تغییرات در نوای عاطفی صوت حساس است و می تواند آنها را پردازش کرده و واکنش نشان دهد. نوزادان قادرند علاوه بر یادگیری و پردازش اطلاعات نوایی، اطلاعات مربوط به واج های زبان بومی شان را نیز پردازش کنند و این اطلاعات حاصل مواجهه های قبلی با اصوات زبان مادری در دوران جنینی هستند. نتایج مطالعات نشان داده است که نوزادان تازه متولد شده انواع واج ها را به طور متفاوتی درک می کنند که بستگی دارد به اینکه آن واج ها به زبان مادری شان تعلق دارند یا خیر. بر همین اساس ادعا شده است که جنین ها علاوه بر درک و یادگیری جنبه های نواختی زبان، معمولاً می توانند رویدادهای خیلی سریع زبانی همچون بسامدهای فرمنت واج را نیز فرا بگیرند. زیرا مغز جنین در زمان نزدیک به تولد، می تواند بیشتر جنبه های اصلی زبان را درک کند و فرا بگیرد. بسیاری از جنبه های اصلی زبان که در ۱ تا ۲ سالگی ظاهر می شود، پایه های عصبی شان در طی دوران جنینی یا اوایل نوزادی شکل می گیرند. لذا با توجه به اینکه در روند رشد طبیعی در سنین بسیار پایین چیزهای زیادی یاد گرفته می شود، مراقبت در طول دوران جنینی و اوایل نوزادی می تواند برای  زبان کودک بی نهایت پر اهمیت باشد.