تدريس و يادگيري رياضي، فقط در انتقال مفاهيم و تعريف مفاهيم به دانش آموزان خلاصه نمي شود، بلکه برنامه رياضي همچنين مسئول توسعه و تصميم مفاهيم رياضي، ايجاد انگيزه، پرورش قدرت خلاقيت، به کارگيري و ايجاد ارتباط بين آموخته هاي دانش آموزان است، تا در نهايت حل مساله به مثال نيروي حياتي آموزشي،‌ به طور جدي در دانش آموزان ترتيب شود. يکي از روشهاي ايجاد انگيزه در کودکان دبستاني براي يادگيري رياضي،‌ استفاده از کاربردهاي عملي رياضيات در مسير آموزش مي باشد. مي توان گفت يادگيري رياضي زماني اتفاق مي افتد که کودکان متوجه مي شوند، رياضياتي که به آن کار مي کنند معنادار است. معنادار يعني اينکه کودکان درک کنند که رياضياتي که ياد گرفته يا ياد مي گيرند قابل استفاده است. اهميت بازي در يادگيري رياضي در دوره ابتدايي بيشتر از ساير دوره هاي تحصيلي مي باشد؛ زيرا کم سن بودن در اين دوره باعث مي شود که کودکان کمتر مفاهيم انتزاعي رياضي را درک کنند. بنابراين معلم بايد اين توانايي را داشته باشد که کودکان را از طريق بازي، رياضي را برايشان معنادار کند. به عنوان مثال بازي هاي منچ و مار و پله براي آموزش اعداد و جمع آنها مي تواند مورد استفاده قرار گيرد. يا در يک بازي دو نفره ديگر، به هر دانش آموز ۵ کارت که روي آنها اعداد ۱۰ تا ۳۰ نوشته شده است، داده مي شود و از آنها خواسته شود که اعداد روي کارتهايشان را طوري با هم جمع يا تفريق کنند که نزديکترين عدد به ۲۰ به دست آيد و هر کدام که نزديکترين عدد را به دست بياورد برنده بازي مي شود. در اين بازي مهارت هايي چون جمع و تفريق و مفاهيم بزرگتر و کوچکتر مرتباً مورد استفاده قرار مي گيرد و کودکان با چند بار بازي کردن روابط جالبي را کشف مي کنند.
استفاده از داستان: داستانها در زندگي کودکان نقش مهمي دارند. کودکان از شنيدن داستانها لذت مي برند و با دقت آنها را دنبال مي کنند بنابراين مي توان از داستانها براي ايجاد انگيزه يادگيري رياضيات در کودکان و برقراري رابطه بين رياضيات و دنياي کودکان استفاده کرد. به عنوان مثال در داستانهاي کودکانه مفاهيمي چون بلندتر، کوتاهتر، سبکتر، سنگين تر،‌ بيشتر،‌ کمتر و ... وجود دارد که معلم با انتخاب داستاني مناسب مي تواند اين مفاهيم را براي کودکان واقعي کند.